এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সাতসৰী
“কীত্তি শ্ৰীৰ্বাক্ চ নাৰীনাং স্মৃতি মেধা ধৃতি ক্ষমা।”
(গীতা ১০৷৩৪)
তুমি মোক দিবা সাতসৰী?
তোমাৰ প্ৰেমৰ চিন
সাততোলা সোনেৰে গঢ়োৱা?
মোৰ দেহ জিলিকাই
উজলিব তোমাৰ ঐশ্বৰ্য্য
মোৰ স্বপ্নৰ সীমান্ত ঘেৰি
জাগি ৰ'ব তোমাৰ পৌৰুষ!
জিকমিক সাতসৰী
তোমাৰ প্ৰতাপী প্ৰেম
মোৰ সত্ত্বা শৃঙ্খলিত সাত শিকলিৰে;
ক্ষমা কৰা, সেই প্ৰেমে হিয়া নুজুৰায়।
মই তো নহও চন্দ্ৰ
দিপ্তীহীন প্ৰাণহীন
সূৰ্য্যৰ জ্যোতিৰে উজ্জ্বল।
মোৰ হৃদয়ৰ গভীৰত
জ্বলে চোৱা সাতসৰী যাউতিযুগীয়া
বিধাতাই নিজহাতে দিয়া;
মই নাৰী, সৃষ্টিৰ স্যমন্তমনি সপ্তগুনান্বিতা।
মোক নাযাচিবা দেহৰ ভূষণ
দিয়া মোৰ আত্মাৰ স্বীকৃতি;
আত্মবিশ্বাসৰ দাপোনত
