ভেদোখুৰা ওজা ও বাপা মানিক। অহা মাহত বিয়াখন পাতিবই লাগিব।। মই এটা ছোৱালীৰ খবৰ পাইছো তই ছোৱালীটু চাই আইভা লাগে। ডাইনাপালি : মাই কথাটু ঠিকেই কৈছা। কৈনা চাবা যাবা লাগিলি ভাল কাপ্পুৰ লাইগবো, জতা লাইগবো, ঘড়ী, চচমা চোব লাইগবো। I ওজা
- লাইগবো ৰ এটা কাম নকৰা কিয়া। মাষ্টৰৰ পুতেক
অতুলৰ পে আক দিনৰ কাৰণে কৈ নানা কিয়া। দেতে আনিম দে। ডাইনাপালি : ওজা
অতুলৰ পৰা পেন্ট, চার্ট, ঘড়ী, চচমা, জুতা সকলোখিনি আনি মানিকে সাজি কাচি ছোৱালী চাবলৈ গ'ল। নমস্কাৰ। ডাইনাপালীঃ ওজা
- বহক বহক। মানিকক বহিব দি ছোৱালীৰ দেউতাক
ঘৰৰ ভিতৰলৈ গৈ সকলোকে ক’লে -ল’ৰাক কোনেও | একো প্রশ্ন নকৰিবি। এনেকুৱা ল’ৰা পাবলৈ নাই। দেখাত কেনে বিদ্যান বা কিমান? ডাইনাপালী : ওজা
ধুনীয়া ল’ৰা, বিদ্যানো বি. এ. পাচে হবা লাগে। চাহ পানী দিব লাগে। পাৰিলে বিয়া অহা মাহত পাতিবই লাগে। এনে ল’ৰা পাবলৈ নাই। ডাইনাপালী ঃ ল’ৰাৰ বিষয়ে কোনেও একো নুশুধিলে। যথা সময়ত ধুম ধামেৰে মানিকৰ বিয়া হৈ গ'ল ৷ হাহিৰ টোপোলা- ৮৮
