এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
ওজা
- তই ঠিকেই শুনিছা পিতা, মই মহাজনৰ জীয়েক চম্পাক
NAGS বিয়া কৰাম। ডাইনাপালীঃ তই নাজানা আজি বিশ বছৰ মহাজনৰ লগত মোৰ মাটিৰ কেচ, আৰু তই সেই.. ওজা 8 কেচ তহতৰ হে, আমাৰটো নহয় আৰু এটা কথা কও পিতা, যদি তই মোক চম্পাক বিয়া কৰাব নিদিয়া। মই চিৰদিনৰ বাবে ঘৰৰ পৰা ওলাই যাম। ডাইনাপালী : বাৰু তই নামান যেতিয়া যি কৰ কৰ। কিন্তু যিদিনা মহাজনৰ জীয়েক মোৰ দোষত পৰিব সিদিনাই তাইক ঘৰৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিম। ওজা
- মনৰ সমৰ্থন নহলেও একমাত্ৰ পুত্ৰ বুলি বিয়াখন
আয়োজন কৰিব লগা হ'ল। ডাইনাপালীঃ ওজা
ডাইনাপালী : বিয়াখন শেষ হ’ল। কিন্তু বুঢ়াৰ জেদহে শেষ নহ'ল৷ বুঢ়াই সদায় বোৱাৰীক চিদ্ৰত পেলাবলৈ যত্ন কৰি থাকিল। এদিনাখন বোৱাৰী পানী আনিবলৈ গৈ বাটতে কলহটো ভঙাত হাতত ভঙা কলহৰ কানটো লৈ ঘৰলৈ উভতি আহিল। ওজা
- বুঢ়াই ভাবিলে এইয়াই সোণালী সুযোগ।
ডাইনাপালীঃ হেৰ বোৱাৰী হৰিহৰ চক্ৰে যে বীৰ উপজিল, তাপিত কৰ্ণৰ বাপে। হুতাশন মুখে যি বীৰ উত্তৰিল সে বীৰ পৰিল কেমন বিপাকে॥ হাহিৰ টোপোলা- ৪৯
