ডাইনাপালী : কেনেকৈ?
ওজা: মোৰ তলত থকা সাত ৰজাৰ ধনেৰে তুমি ধনী গৈ গলা।
ডাইনাপালী : নাই ইমান কষ্ট কৰিব নোৱাৰো? কদাল, খণ্টা ধৰি গাত
খান্দি ধন উলিয়াব নোৱাৰো মই।
ওজা : নহয় তুমি ধনবোৰ লৈ যোৱা?
ডাইনাপালীঃ মই বিনা কষ্টে ধনী হম।
ওজা : বোপা তুমি সন্যাসীৰ ওচৰৰ পৰা আহিলা।
ডাইনাপালী : হয়? সন্যাসীজনে কলে মই বিনা কষ্টে ধনী হম।
ওজা : আৰু কিবা প্ৰশ্ন আছিলনে?
ডাইনাপালী : এটা বৰালী মাছৰ গলত এটুকুৰা হীৰা লাগি ধৰিছিল।
ওজা : চাও হীৰা টুকুৰা কেনেকুৱা?
ডাইনাপালী: মই হীৰা অনা নাই। তাৰ মুখত হাত ভৰোৱা কষ্ট মই
কৰিব নোৱাৰো।
ওজা: আৰু কিবা প্ৰশ্ন?
ডাইনাপালীঃ এজোপা আপেল গছৰ তলত সাত ৰজাৰ ধন পুতি থোৱা আছে। সেই ধনখিনি উলিয়াই দিলে গছজোপা ফলে ফুলে জাতিস্কাৰ হ’ব।
ওজা: তুমি বৰ ভাগ্যৱান, সাত ৰজাৰ ধনেৰে তুমি ধনী হলা।
ধনবোৰ আনি কত থলা।
ডাইনাপালী: ধন মই অনা নাই। ইমান গাত খন্দা কষ্ট মই কৰিব
নোৱাৰো।
ওজা : মোৰ বিষয় কিবা সুধিলানে?
হাহিৰ টোপোলা- ৪৭
