পৃষ্ঠা:হাহিৰ টোপোলা.pdf/৫৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

ডাইনাপালী : গুৰুদেৱ আৰু এটা প্ৰশ্ন এটা বুঢ়া বাঘ, সি এতিয়া পাপ
কৰিব নোখোজে। নেখাইয়ো থাকিব নোৱাৰে। গতিকে
কাক খালে পাপ নহয়, কথাটো জানিব বিচাৰিছে?

ওজা: তুমি বাঘক কবা যিজন অকৰমন্য সংসাৰৰ বোজা, তাক
খালে পাপ নহয়।

ডাইনাপালী : মই বিনা কষ্টে ধনী হম?

ওজা: তুমি বিনা কষ্টে ধনী হবা।

ডাইনাপালীঃ সন্যাসীক নমস্কাৰ কৰি মনৰ আনন্দত ঘৰমুৱা হ’ল।

ওজা: তুমি আহিলা বাপু। মোৰ কথাটো সুধিছিলানে?

ডাইনাপালী : তোমাৰ গলত এটুকুৰা হীৰা লাগি আছে? হীৰা টুকুৰা
কোনোবাই উলিয়াই দিলে তুমি আগৰ দৰে হবা।

ওজা: তোমাক সন্যাসী কি কলে?

ডাইনাপালী: কৈছে? মই বিনা কষ্টে ধনী হম।

ওজা: তেনেহলে হীৰা টুকুৰা তুমি লৈ যোৱা।

ডাইনাপালীঃ নাই, তোমাৰ মুখত হাত ভৰাই মই কষ্ট কৰিব নোৱাৰো৷

ওজা: বাপু সন্যাসীৰ ওচৰৰ পৰা আহিলা।

ডাইনাপালীঃ আহিলো।

ওজা: তোমাক কি কলে?

ডাইনাপালী : মই বিনা কষ্টে ধনী হম?

ওজা: মোৰ কথাটো কি কলে?

ডাইনাপালী : কলে তোমাৰ তলত সাত ৰজাৰ ধন পুতি থোৱা আছে।

ওজা: তেনেহলে তুমি ধনী হলা?

হাহিৰ টোপোলা- ৪৬