বৰষুণ নামিলেই
সপোন জাগে সেউজ ধৰাত,
কুঁহিপাতে হাঁহে প্ৰতি বিৰিখৰ ডালে
দুৱৰিয়ে ঠন ধৰে আকাশলৈ চাই
বৰষুণৰ টোপে টোপে
তৃষ্ণাতুৰৰ হেঁপাহ থাকে,
চিৰাল ফঁটা আইৰ বুকুত
বৰষুণে ৰহণ সানে,
খেতিয়কে নাপায় আহৰি
কঠিয়াৰ সপোনে আঁতৰাই
জিৰণিৰ পাতনি।
বৰষুণ নামিলেই ধুলিয়ৰি আকাশে
মলিয়ন বস্ত্ৰ সলায়
হেঙুলীয়া আকাশ ৰচে
বিৰিঙাই নতুনত্বৰ হাঁহি।
গাঁৱে ভূঞে চহৰে নগৰে
হিংসা কপটতা ধোঁৱাই লৈ যায়
প্ৰতি বৰষাৰ বানে,
বৰষুণে আনে সজল সপোন,
বৰষুণতেই থাকে হেঙুলীয়া
আৱেগৰ নাচোন,
বৰষুণ যেন এজাক চেঁচা হুমুনিয়াহ।
