আহিবা এদিন
মই লৈ যাম তোমাক
শ্বিলঙৰ একা বেকা নিৰ্জন পথেৰে,
মাজে মাজে গাড়ীখন ৰখাই
দুয়ো শ্বেলফি মাৰিম,
আমি বিলীন হৈ
এক অবুজ হেঁপাহত,
শিহৰণবোৰে আকোঁৱালি
ল’ব আমাক,
নিশাবোৰে সাৰে ৰ’ব
কুঁৱলিবোৰে বাৰে বাৰে আমনি কৰিব
চেঁচা চেঁচা অনুভৱে
সোঁৱৰাই দিব
শ্বিলঙত আমাৰ
প্ৰেমৰ গভীৰতা কিমান,
কিমান গভীৰতালৈ...!
|
|
|
নিদ্ৰাত মগ্ন তুমি
এন্ধাৰক খেদিবা কেনেকৈ?
ঘন অন্ধকাৰে ছানি ধৰা
কঠোৰ বাটত তুমি
চিনিব পাৰিবা জানো নিজক?
দেশৰ হাজাৰ জনতা,
তৰাফুলা সপোনৰ আকাশক
তুমি আঁতৰাই দিয়া,
জগায় তোলা আশাৰ
কোমল পাপৰিক,
খেপিয়াই ফুৰা
গভীৰ অৰণ্যৰ মাজত,
এদিন নিশ্চয় দেখিবা
সূৰুযৰ স্নিগ্ধ কিৰণ
পূৱ আকাশৰ বিশাল বুকুত।
|
