পৃষ্ঠা:সৰাপাত.pdf/১৫

সৰাপাত

সাগৰিকা মই শুনো তোমাৰ পাৱ ভৰি থকা পায়েলৰ (নুপুৰৰ) ধ্বনি, ৰিণিকি ৰিণিকি আলসুৱা মেঘৰ দৰে ভাহি আহে মোৰ কৰ্ণ পৰ্দাৰ সীমান্তত। মোৰ প্ৰেম পৰীক্ষা তুমিও কৰিব পাৰিবা সাগৰিকা, শ্ৰীকৃষ্ণৰ দৰে অযোধ্যাৰ জুইৰ লেৱৰটৰিত। মোৰ চেনেহী সাগৰিকা। তুমি নিৰৱ গভীৰ সাগৰৰ দৰেই, কেতিয়াও ক্ষান্ত নোহোৱা মোৰ অন্ত প্ৰেমত। মাথোঁ বৈ যোৱা নিৰন্তৰে স্বতঃস্বিনীৰ দৰে বিমূৰ্ত হৈ আপোন কৰ্তব্যত সাগৰিকা। তুমি বাৰু কি সূতাৰে বান্ধিলা মোৰ সুকোমল হৃদয়, মুক্তিৰ কঠোৰ চেষ্টাও দেখোন আজি পৰাজয় মাথোঁ অপৰাজয় উন্মুক্ত ভাৱেৰে লিখা মোৰ জ্বলন্ত প্ৰেমৰ শ্লোগান। সাগৰিকা তুমি বাৰু প্ৰেমিক নেকি একবিংশ শতিকাৰ? নৱ নৱ প্ৰভাতৰ নৱ প্ৰেম বন্ধনত তোমাৰ হৃদয় বিচ্যুৎ কিয়,

অস্ত যোৱা বেলিৰ দৰে অদৃশ্য হৈ কিম্বা ভাৱনাৰ স্বপ্নত মোৰ কিয় অন্ধকাৰৰ অন্ধচালি ওলোমাই দিয়া। সাগৰিকা নহ'ব পাৰে মোৰ অৰ্থৰে ভৰা বিশাল কোঠালী, হাৱাত (বতাহত) উৰিব পৰা দুচকীয়া বাহন মই যে নহয় কোনো মহাজনৰ মহান পুত্ৰ, কিন্তু মোৰ আছে এখনি হৃদয় মোৰ প্ৰতিটো কথাৰ পৃষ্ঠাৰ ভাঁজত গমি চালে দেখিবা তাৰেই ইংগিত। সাগৰিকা হয়তো অবুজন তুমি মোৰ বুজন ভাষাত, অভিধানৰ অভিধান পাঠ কৰিও দেখোন নাপালোঁ তোমাৰ চিনাকী শব্দৰ শিকলি। সাগৰিকা তোমাৰ ক্ৰোধ জ্বালামুখী হৈ স্বচ্চ নয়ন ঘাটেৰে পাৰ ভাঙি বৈ আহিব খোজে, আৰু তোমাৰ অহংকাৰ, নাই নাই ময়েই কৰিম সেয়া বিনাশ মোৰ অহংকাৰী চিৰচেনেহী।

পৃষ্ঠা/০৯