পৃষ্ঠা:স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব.djvu/১৩০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২০
স্ত্ৰী পৰ্ব্ব।

বাৰ্ত্তা শুনি প্ৰজাৰ সুখৰ নাহি অন্তু।
মৃত শৰীৰত যেন জীৱন পাইলন্ত॥
সবে প্ৰজাগণে কৰে লৱৰা লৱৰি।
স্থান পৰিষ্কাৰ হেতু গৈলা ত্বৰা কৰি॥
চিকুনাই নিৰ্ম্মল কৰিলা ঘাটৰাট।
দুৱাৰে দুৱাৰে আৰি দিলা আম্ৰপাত॥
ৰুইলা কলা পদুলীৰ দুইপাশ জুৰি।
দিলাহা তথাতে চাকিসব ভৰি পূৰি॥
সাৰি সাৰি ঘট সব কৰিমা স্থাপন।
স্থানে স্থানে সিঞ্চি দিলা সুগন্ধি চন্দন॥
সুঘ্ৰাণ পুষ্পক আনি ৰুইলা মাজে মাজে।
আগ বাঢ়িবাক গৈলা সকলো সমাজে॥
বিপ্ৰগণে হাতে লৈয়া তুলশি মালাক।
আগ হৈয়া আশীৰ্ব্বাদ দিলন্ত ৰাজাক॥
পৰম সন্তোষ পাইলা মনে প্ৰজা যত।
সিঞ্চে দুৰ্ব্বাক্ষত সবে ৰাজাৰ শিৰত॥
নৃপতিক দেখি সুখ মিলিল প্ৰজাৰ।
শুভ শুভ বুলি সবে দিলেক জোকাৰ॥
সবে বোলে আমাসাৰ খণ্ডিল ললাট।
এহি বুলি প্ৰজা সবে ছানি যাই বাট॥
যেন বাপ পোৱে কতোকালে এক ঠাই।
গুচিল বিযোগ হৰিষৰ সীমা নাই॥