পৃষ্ঠা:স্ত্ৰী-পৰ্ব্ব.djvu/১১৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৯
নাৰী পৰ্ব্ব।

এহি মতে কৃষ্ণে বহু বুলিলা প্ৰমাণ।
শুনি যুধিষ্ঠিৰ ৰাজা দিলা সমিধান॥
যতেক বুলিছা প্ৰভু তুমি নাৰায়ণ।
তথাপিতো সন্তোষ নোহয় মোৰ মন॥
আপোনাৰ দোষে ফল পাইল দুৰ্য্যোধন।
ধৰ্ম্মত থাকিয়া মোক নকৰে শোভন॥
জ্ঞাতি গোত্ৰ ভাই বন্ধু সবে ভৈল নাশ।
হেন জানি ৰাজ্যে মোৰ নাহিকে প্ৰয়াস॥
ইসব বচন প্ৰভু আমাত নোশোভে।
অধৰ্ম্ম কৰিবো কেনে ৰাজ্য ভাগ লোভে॥
ধন জন ৰাজ্য মানে সবে অকাৰণ।
কৰিবেক কাল সৰ্পে সবাকো দংশন॥
অল্প কালে আমাৰ জীৱন হৈবো হঁত।
তেবে কিয় প্ৰবৃত্ত হৈবোহো অধৰ্ম্মত॥
নিৰ্দ্দয় উচিত মোৰ নোহে নাৰায়ণ।
ভীম অৰ্জ্জুনক লৈয়া কৰিয়ো গমন॥
এহি বুলি যুধিষ্ঠিৰ মৌন হুয়া ৰৈলা।
পুনৰপি নাৰায়ণে বুলিবাক লৈলা॥
শুনা ধৰ্ম্মৰাজ বোলো তোমাত বচন।
মোৰ বাক্য অৱহেলা কৰা কিকাৰণ॥
তুমি ৰাজ্য লৈলে মই হৰিষক পাওঁ।
সিকাৰণে হেন কথা তোমাত বুজাওঁ॥

১০