পৃষ্ঠা:স্তুতি মালা.pdf/৮৫

৭১

স্তুতিমালা

 

প্ৰপঞ্চ পাণ্ডুৰ পুত্ৰ পাণ্ডব সহিত
 চলে ঘোৰ কুৰুক্ষেত্ৰৰণ;
ধৰ্ম্মৰ পক্ষত থাকে সাৰথি মাধৱ
 সঞ্জয় মনৰ দিব্যজ্ঞান।
সুসংযত দেহমন অতি স্থিৰ চিত্ত
 নিৰ্ব্বিকাৰ অচঞ্চল প্ৰাণ;
পৰমাত্মা সমাহিত কৰি আত্মামন
 যোগী কৰে ব্ৰহ্ম-আৰাধন।
ময় দেৱ কৰ্ম্মশূন্য জ্ঞানভক্তিহীন
 তুমি সে কেৱল মোৰ আশ;
কৃপাময় তুমি হৰি দোষ ক্ষমা কৰি
 কৰা মোক চৰণৰ দাস।

————০————

গীতাসাৰ স্তোত্ৰ।(৪)

পাৰ্থিব যতেক মানে মনৰ বাসনা
 একেবাৰে যি কৰে বিনাশ;
আত্মাতে আত্মাৰ তুষ্টি নিৰ্ব্বিকাৰ মন
 মুক্তি মোক্ষ তাতো নাই আশ।
দুখত উদ্বেগ নাই সুখত বিৰাগ
 ভয়ক্ৰোধশূন্য যাৰ মন;