পৃষ্ঠা:স্তুতি মালা.pdf/৭৪

৬০

স্তুতিমালা

অমৃত সমান অমিয় বচন
 তোমাৰে কৃপাৰ দান;
ব্ৰহ্মাৰ স্তুতিয়ে তেৱে কিনোমতে
 মুহিব তোমাৰ মন।
পবিত্ৰ কৰিম দেহ বাক্য মন
 তোমাৰ গুণকে গাই;
গুণগান বিনে মই পতিতৰ
 আন গতি একো নাই।
সত্ত্ব ৰজ তম গুণৰ বিকাৰ
 ব্ৰহ্মা বিষ্ণু শিৱ ৰূপ;
অব্যক্ত ভাৱত নিৰ্গুণ সততে
 নিৰাকাৰ নাই ৰূপ।
ভূমি আদি কৰি পঞ্চ মহাভূত
 মন বুদ্ধি অহঙ্কাৰ;
ৰূপ ৰস আদি তন্মাত্ৰ সকল
 প্ৰকৃতি সৃষ্টিৰ পাৰ।
কৰ্ম্মজ্ঞান ভাগে দশ ইন্দ্ৰিয়
 চৌবিশ তত্ত্বৰ সাৰ;
সুখু দুখ আদি ক্ষেত্ৰজ সকল
 ইন্দ্ৰিয়-বৃত্তি বিকাৰ।
ইসব জটিল মহা মহা তত্ত্ব
 বুজিবে নপাৰি আমি;