এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬
স্তুতিমালা
ঘূৰি ঘূৰি পখ মাহ আহে আৰু যায়।
সলাই সলাই আহে বছৰ অয়ণ;
তথাপিও নাই কিন্তু আশাৰ মৰণ॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি...
বয়সৰ লগে শেষ কামৰ বিকাৰ,
পানী অন্তে যেনে থাকে পুখুৰীৰ পাৰ।
অভাৱত তৰিবৰ ৰক্ষা হেতু নাই,
তত্ত্ব জ্ঞান পালে তেৱে গুছে সমুদাই॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি...
নাৰীৰ স্তনত যিটো মনত বিচাৰ,
মিছা বুলি জানা সিটা মায়াৰ বিকাৰ।
দকই গমি চালে বুজি পাবা সাৰ,
সিটো মাথোঁ তেজমাংসৰ বিকাৰ॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি
গোবিন্দ গোবিন্দ ভজা মূঢ়মতি।
মৰণে লগ পালে জানিবা মনাই,
গোবিন্দত বিনে কাৰো আৰ গতি নাই॥
তুমি কোন্ মই কোন্ কৰ পৰা আহিলোঁ,
কোন্ মাতা কোন পিতা কেনেকই লভিলোঁ।
বিচাৰ কৰিলে পাবা অসাৰ সংসাৰ,
সপোন মাথোন সবে নাই একো সাৰ॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি...ইত্যাদি
