এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫
স্তুতিমালা
এবাৰ বিষ্ণুৰ নাম মনে যিবা স্মৰে,
কি কৰিব পাৰে তাক যমৰ কিঙ্কৰে॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি...
শিথিল সকলো অঙ্গ শুভ্ৰ কেশজাল,
দাঁত নাই সোলা আৰু কেৱল কঙ্কাল।
লাখুটিত ভিৰ দিহে চলিছে ককাই,
তথাপি আশাৰ কিন্তু ওৰ পৰা নাই॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি,
গোবিন্দ গোবিন্দ ভজা মূঢ়মতি।
অন্তকে লগ পালে জানিবা মনাই,
গোবিন্দত বিনে কাৰো আন গতি নাই॥
সৰু সৰু লৰা ফুৰে ৰঙতেই মতি,
ডেকা মানে দেখা যায় গাভৰুতে ৰতি।
বুঢ়া হলে বহি বহি চিন্তাতেই যাই
পৰম ব্ৰহ্মত মন কাৰোয়েই নাই॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি...
পুনৰ জনম লভি পুনৰ মৰণ,
জননীৰ জঠৰত পুনৰ বন্ধন।
কৃপা কৰি পাৰ কৰা মুৰাৰি সংসাৰ
অপাৰ জানিলোঁ ইতো নাই পাৰপাৰ॥
হেন জানি গোবিন্দপদে কৰা ৰতি...
ৰাতি আহে দিন যায় দুনাই দুনাই,
