এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অনৰ্থ
ভাল নলগা হৈ পৰে কেতিয়াবা
সুখ-দুখ
যুঁজি যুঁজি
ভাগৰি পৰে জীৱন
চিঞৰি চিঞৰি মাতিবলৈ মন যায়
অথচ চিঞৰো নাথাকে
বুকুত
ভগাই দিয়া হৃদয়খন কেতিয়াবা
নিজলৈকে নাথাকে
সৰি থকা চকুলোবোৰ কেতিয়াবা
জোকাৰিলেও নসৰে
শূন্যতাই ঘেৰি থাকে মাথো
আকালৰ ঘৰ
সেউজীয়াৰ দৰে / ৬২
