ব্যক্তিগত
যোৱা পঁচিছ-ত্ৰিশ বছৰে শব্দৰ স’তে মোৰ যি সম্পৰ্ক, যি লিখিছো তাৰ তুলনাত প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ মোৰ তেনেই নগণ্য। ‘সেউজীয়াৰ দৰে’ মোৰ দ্বিতীয় কবিতা সংকলন। ইয়াত মোৰ চাৰি-পাঁচ বছৰৰ কবিতা সন্নিৱিষ্ট হৈছে। কিছু সংখ্যক কবিতা ইতিপূৰ্বে কাকত-আলোচনীত প্ৰকাশিত।
সংকলনটিৰ পাণ্ডুলিপি প্ৰস্তুতিৰ ক্ষণত শ্ৰদ্ধাৰ কবি নীলমণি ফুকন চাৰৰ আশিষপুষ্ট হৈ ধন্য হ’লো। চাৰে নীৰৱে বহু কেইটা কবিতা শুনি ভুল-ত্ৰুতি আঙুলিয়াই দিছে, সেয়া মোৰ দৰে বাওনাৰ সৰগ প্ৰাপ্তি। শ্ৰদ্ধাৰ কবি আনিছ-উজ্ জামান চাৰে গোটেই পাণ্ডুলিপিটো চকু ফুৰাই পাতনি লিখি দি মোক আজীৱন ঋণী কৰি থ’লে।
কবিতা মোৰ হৃদয় তলিত অহৰ্নিশে বাজি থকা শব্দৰ কল্লোল। চিন্তা-ভাবনা আৰু অনুভৱবোৰ শব্দৰ বাটেৰে ওলাই আহি সুষমাৰে ব্যঞ্জিত হয়, ধূলি-মাটি আৰু ফুলৰ ৰেণুৰে অনুৰঞ্জিত হৈ চৰাইৰ পাখিৰ সমীৰত বা-বলাই উৰি ফুৰে সেয়াই মোৰ কবিতা।
কবিতাৰ সাৰ্থকতা তেতিয়াহে যেতিয়া কবিতাই পাঠকৰ হৃদয়ত থিতাপি ল’ব পাৰে। সেই বিশ্বাসেৰে অজানিত ভুল-ত্ৰুতিৰ বাবে ক্ষমাৰ প্ৰাৰ্থী হৈ ৰ’লো।
গুণাৰাম শইকীয়া
জোনাকী বন
মাজবাট
