এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পৰমাৰ্থ
অনিত্য সুখেৰে সজা তেওঁৰ ঘৰ
মূধচত চৰাই এটাই গায় সান্ধিয়াৰ গান
সেই গানৰ চিৰিৰে নামি অহা সৰগী সুৰত
আমি অল্পমতি হৈয়ো হাত মেলি ঢুকি পাওঁ
সুখৰ বৰষুণ আচ্ছাদিত আকাশ
হেৰাই যোৱা হেঙুলীয়াত বেলিটো বিচাৰি
নাও মেলি দিওঁ
সেই নাওত বিৰ দি ধৰে শতিকা জুৰি আস্ফালিত
অনেক নিৰ্বোধ প্ৰশ্ন
কাৰ মুখলৈ চাই থকা
আমি একোটা শিশু
আকুল-অবোধতা
ওঁঠ চেপি দিলে ওলাই আহে মাটিৰ ৰসৰ সৰলতা
চৌদিশে অনিত্যতাৰ গুণগুণনি
চকু ৰৈ যায়
হৃদয়ে লিখি থৈ যায় ভালপোৱাৰ অলিখিত গান
সেউজীয়াৰ দৰে / ১১
