এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৩
সুৰ বিচাৰি বাৰ বছৰ
জীৱনৰ যত কলা এন্ধাৰ
নাইকিয়া হৈ গ’ল।
সসীম মানৱে বিচাৰি বিচাৰি
অসীমক যে পালোঁ
পৰাণত জ্বলা বিৰহৰ জুই
আজিহে নুমুৱালোঁ।
চেনিকুঠী যােগেশ দাস
গুৱাহাটী
১৪ মার্চ, ১৯৭১
পদ্মশ্রী অতুল চন্দ্র হাজৰিকাদেৱৰ এষাৰ
প্রকৃত মিলনৰ বাটত বাধা-বিঘিনিৰ হেঙাৰ বহুত। কিন্তু পাঠকৰ চকুত শ্রীবৈশ্যৰ এই 'মিলন’ৰ বােৱঁতী সুঁতিত ডকা-চাকনৈয়া নাই। এই ‘মিলন’ সুঁতিৰ তলি গভীৰ হলেও স্বচ্ছ, ওপৰৰ পৰাই মনিব পাৰি, গতি সাৱলীল, বাটে বাটে চমকি থমকি যাবৰ আৱশ্যক নকৰে। মই পুৰণি মানুহ, পুৰণি দৃষ্টিভঙ্গীৰে পঢ়ি চাই ভালেই পাইছোঁ—অৱশ্যে সমালােচনাৰ বিতচকু চকুত আৰি লােৱা নাই। বুজাই কবলগীয়াখিনি অধ্যাপক শ্রীযােগেশ দাসেই ফঁহিয়াই কৈছে। তাৰ ওপৰত মই মাত নেমাতিলেও হব।
তপােবন, আশীৰ্ব্বাদেৰে—
গুৱাহাটী শ্রীঅতুল হাজৰিকা
৩|৬|৭১
