লঙ্কাক সম্বোধন কৰি কৈছে—চোৱ৷ আই, দুষ্ট ৰাৱনে পৰৰ তিৰোতা
—সিও এলাপেচা মানুহৰ নহয়। —শ্ৰীৰামচন্দ্ৰৰ ঘৈণীয়েক লক্ষ্মী ৰূপা সীতাক
হৰণ কৰিবলৈ যাত্ৰা কৰিছে । ইয়াৰ ফলত ৰাক্ষস কুলৰ কঙ্ক ৰাৱণ ধ্বংস
হব, আৰু তুমিও আই ধ্ব স হবা—তোমাৰ গুণ গৌৰৱ নষ্ট হৈ যাব ।
(খ) নিষ্কৰ্ম্মা ধোদৰ দলে---------- ·দীপ্ত স্বৰ্গপুৰী।—‘মই অসমীয়৷’ পদ্যৰ নোটত সহজ ভাঙনি চোৱা ।
(গ) ভালৰূপে জানে----পাপ কৰ্মৰ ভীতি ।—এই চোৱা পদ্য সুখী লোক পদ্যত আছে। এই পদ্যত সুখী লোকৰ চৰিত্ৰৰ সুগুণবিলাক বৰ্ণনা কৰিছে ৷ ইয়াতো কৈছে যে, সুখী লোকে সাধুত৷ আৰু ধৰ্ম্মৰ নীতি- নিয়ম ভালদৰে জানে ৷ সেই কাৰণেই তেওঁ পাপ কৰ্ম্মক ভয় কৰে তাত সদায় বিমুখ অর্থাৎ কেতিয়াও পাপ কামলৈ মন নেমেলে ।
২। ‘সন্মান’ নাইবা ‘গঁড়’ পাঠৰ মূল কথা খিনি তোমাৰ ভাষাত লিখা।
( অদৰ্কাৰী )
১০
৩। তলত নাম দিয়া কবিতা কেইটাৰ যেই সেই এটাৰ একে লানিয়ে
৮ শাৰী মুখস্থ লিখা—
১২
জন্মভূমি, ভীম চৰিত, আমাৰ বাপুজী, বিশ্ব-খনিকৰ ।
৪। তলত দিয়া যেই সেই এটা কবিতাৰ সাৰাংশ লিখা-
১০
ধূলি-কণা মই, আমাৰ বাপুজী, শুচি । (নোট চোৱা)
৫।(ক) শঙ্কৰদেৱে কিদৰে ভুৰুকাত হাতী ভৰালে — নৰনাৰায়ণৰ, ৰাজ
সভা পাঠৰ পৰা বুজাই লিখা। (নোট চোৱা)
৬
(খ) শিৱই কিয় আৰু কেনেকৈ খেতি কৰিবলৈ ললে—ভীম-চৰিত পাঠৰ পৰা চমুকৈ লিখা ।- ভীমে শিৱৰ ঘৰত গৰখীয়া হৈ থাকি পেট ভৰাই ভাত খাব নাপাই পাৰ্ব্বতীৰ আগত শিৱৰ নানা প্ৰকাৰ নিন্দ৷ কৰে। পাৰ্ব্বতীয়ে লাজ পাই শিৱক খেতি কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰে। শিৱই পার্ব- তীৰ দিহা মতে ইন্দ্ৰৰ পৰা মাটি ল’লে; কুবেৰৰ পৰা কঠিয়া, বলভদ্ৰৰ পৰা
