বতৰ লাগিলে যেনেকুৱাই নহওক।
এইয়া হেনো তেওঁৰ ‘হাই কমাণ্ড’ৰ নিৰ্দেশ।
মানে, তেওঁৰ সৰু জীয়েকৰ কথা কৈছে।
ছেঃ কি খোজ কাঢ়িবা আৰু! ৰাস্তাটো গোটেই ভগা-চিগা!
তাৰ মাজে মাজে আকৌ, শুই থকা গৰু, গোবৰ, তামোলৰ পিক্, জাবৰ- জোথৰ আৰু কত কি!
মানে, তৃতীয় বিশ্বৰ দেশ এখনৰ ৰাস্তা-ঘাটৰ এখন সাধাৰণ চিত্ৰ!
এই আটাইবোৰৰ পৰা নিজকে বচাই বচাই, ঠিক যেন জপিয়াই জপিয়াইহে দুয়ো আগবাঢ়িল।
তিনি আলিটোত দুয়ো ক্ষন্তেক ৰৈ দিলে।
কোন ফালে গ’লে ভাল হ’ব বাৰু?
“এহ্! ব’লক আৰু! সবফালে একেই, লেতেৰা!”
কোনোবা এজনক খৰ খোজেৰে আহি থকা দেখা গ’ল।
বেজবৰুৱাই মন কৰিলে, সেই মানুহটোৰো পেট্ টো দৃষ্টিকটুভাৱেই ওলোৱা। দেখি ভাল লগা নাই।
সমুখৰ পৰা দুজনমানক আহি থকা দেখা গ’ল। একেই, পেটুৱা।
গাৰ কাষেদিয়েই ডেকা ল’ৰা তিনিটা দুপ দুপাই দৌৰি গ’ল।
নিশ্চয়, ফৌজীৰ বাবে ইণ্টাৰভিউ দিব।
নহ’লে, ক’ৰ অলিম্পিকতনো যোগ দিবলৈ যাব এইকেইটা?
দুগৰাকী মহিলা খৰ খোজেৰে আহি থকা দেখা গ’ল। স্বাস্থ্য সচেতন?
হ’ব পাৰে। ভালেই হৈছে। এনেকৈ হ’লেও, এজনী দুজনীকৈ মাইকী মানুহবোৰেও মৰ্ণিং ওৱাককে কৰিব লাগে। নহ’লে, অন্য ব্যায়াম বুলিবলৈতো নায়েই। গিৰিয়েকবোৰে ঘৰৰ ভিতৰতে আৰামৰ সুবিধাবোৰ দিওতে দিওতে সববোৰ গেৰেলী গেৰেলী হৈ পৰিছে। দেখি ভাল নালাগে এজনীকো।
এসঃ কি কথাবোৰনো হঠাৎ মুখৰ পৰা ওলাই যায় জানো!
নাপায়, নাপায়। পৰস্ত্ৰীৰ বিষয়ে এনেকৈ ভাবিব নাপায়।
আগে আগে গৈ থকা সুৰেন্দ্ৰ পালক অতিক্ৰম কৰি দুয়ো আগ বাঢ়িল৷
সৌজন্যতাৰ হাঁহি এটাৰ লগতে ‘গুড মৰ্ণিং! গুড মৰ্ণিং!’
চৌহানজীক লগ পালে। আকৌ, ‘গুড মৰ্ণিং! গুড মৰ্ণিং!’
ৰাজাভাই আৰু তাৰ ওৱাইফৰ লগত মুখামুখি।
বাঃ সুখী দম্পতি একেবাৰে! বৰ বেছি বেছি দেখায় এইহালে!
