পৃষ্ঠা:সান্ধ্যভ্ৰমণ.pdf/৫০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

 কোন সময়ত ট্ৰেইন আহি ষ্টেচন পালেহি টলকিবই নোৱাৰিলো।

 হঠাৎ, বৃদ্ধজনৰ মাতত সম্বিত ঘূৰি আহিল।

 পিঠিত বেগটো লৈ ভিৰ ঠেলি ঠেলি আগবাঢ়িলো।

 দুৱাৰমুখৰপৰা জাপ মাৰি নমাদি নামিলো।

 প্লেইটফৰ্মত যথেষ্ট ভিৰ! ভিৰৰ মাজে মাজেই ওলাই গ’লো।

 দেখিলো, বতৰটো ফৰকাল! মোৰ মনটোও ফৰকাল লাগিল।

 কাণত পৰিল, টাউন কমিটিৰ মাইকত আঞ্চলিক বাতৰি চলি আছে।

 সেইয়া, দেশখনৰ চাৰিওফালে মাথোঁ সমস্যাই সমস্যা!

 পিণ্ডৰাৰ বাকচৰপৰা ওলোৱাৰ দৰে সমস্যাবোৰ ওলায়েই আছে।

 দেশৰ চৰকাৰেও দেখোন সকলো সমস্যাৰ সমাধান কৰিব নোৱাৰে!

 সকলোৰে সমস্যাবোৰৰ সমাধান কৰি দিবলৈ তেন্তে মইনো কোন?

 থাকক পৃথিৱীখন যেনেকৈ আছে! মইয়ো থাকোঁ মোৰমতেই!

 হঠাৎ এনে লাগিল, মইয়েই যেন এই পৃথিৱীৰ ৰজা।

 মই যি কওঁ, যি বিচাৰোঁ, সেয়ে হয়।

 পৃথিৱীৰ সকলো মানুহ যেন মোৰ বাবে কাম কৰিবলৈয়েই ৰৈ আছে।

 ইয়াৰ প্ৰতিটো ঘৰ মই থাকিবৰ বাবেই যেন সজোৱা হৈছে।

 ইয়াৰ প্ৰতিটো খাদ্য-সম্ভাৰ মোৰ বাবেই যেন প্ৰস্তুত কৰা হৈছে।

 মই নোখোৱাখিনিহে আনে খাবলৈ পায়!

 ইয়াৰ প্ৰতিটো ৰাস্তা মই যাবৰ বাবেই যেন বনোৱা হৈছে।

 এজন বীৰৰ দৰেই বহল ৰাস্তাটোৰে হলং হলংকৈ খোজ দিলো।

 সঁচায়ে, পৃথিৱীখন সুন্দৰ, সুন্দৰ আৰু অতি সুন্দৰ হৈ পৰিছে!

(ৰচনা :- জুলাই, ২০১৬)

৪৫