মূৰ্তিটিক নেপথ্যত ৰাখি শ্বেলফি দুটামান মাৰিয়েই আমি নামি আহিলো।
ইতিমধ্যে এক বাজিছিল। মানে, উভতি ঘৰ পাওঁতে সন্ধিয়াই হ’বগৈ।
পিছদিনা, আমাৰ লক্ষ্যস্থান ঠিক কৰা হ’ল দক্ষিণ চিক্কিমৰ নামচি টাউন হৈ আন এক পাহাৰৰ শিখৰত অৱস্থিত বৌদ্ধ তীৰ্থক্ষেত্ৰ ‘সিদ্ধেশ্বৰ ধাম’ আৰু তাৰ পিছতে আকৌ আন এক পাহাৰত থকা হিন্দু তীৰ্থক্ষেত্ৰ ‘চাৰধাম’!
প্ৰথমে সিদ্ধেশ্বৰ ধাম, পিছত চাৰধাম।
নহ’ব। প্ৰথমে চাৰধাম, পিছতহে সিদ্ধেশ্বৰ ধাম।
ঠিক আছে, ঠিক আছে। ভাগিনৰ মতেই হওক। প্ৰথমে তেন্তে চাৰধাম।
অন্য যিয়েই হওক বা নহওক, এটা কথা কিন্তু মানিবলগীয়া, এই বিশাল চাৰধাম অঞ্চলটি বিৰাট চাফ-চিকুন! জাবৰ জোথৰৰতো কথাই নাই আনকি ধুলিও তাত নাই। শুদা ভৰিৰেই চাৰিওফালে খোজকাঢ়ি ফুৰিব পাৰি।
তাতে, পদপথৰ কাষে কাষে থকা শাৰী শাৰী জোপোহা গছবোৰে ঠাইকণৰ আকৰ্ষণ কেইবাগুণে বঢ়াই তুলিছে। ইফালে, চাৰিফালৰ পাহাৰবোৰ!
ফটো মৰা আৰু ভিডিঅ’ কৰাৰ বাহিৰে কৰিবলৈ আমাৰ আছে কি!
প্ৰায় এঘণ্টামান কটায়েই উভতি আহি গাড়ীত উঠিলোহি।
এইবাৰ চিধা সিদ্ধেশ্বৰ ধাম!
ইয়াতো কথা-কাণ্ডবোৰ প্ৰায় একেই।
বিশাল এক স্তুপ আৰু তাৰ ওপৰত বুদ্ধৰ বিশাল এক পিতলৰ মূৰ্তি!
অৱশ্যে, স্তুপটোৰ চাৰিওফালে বিভিন্ন ফুলৰ এক মনোমোহা বাহাৰ!
লগতে, অঞ্চলটোত ধৰ্মীয় গীত কিছুমানো স্পীকাৰত বাজি থাকে।
ইয়াতো অলেখ ফটো মাৰি লৈ ফে’চবুকত প’ষ্ট কৰি দিলো।
ভিডিঅ’টো পঠিয়ালো নিজুলৈ, যাতে তেওঁ জ্বলি জ্বলি মৰে।
কিয় জানো, মাজতে মোৰ ইমান স্ফুৰ্তি লাগিল যে স্তুপটোৰ পিছফালে থকা পাহাৰটো অকলেই বগাবলৈ ধৰিলো।
তলৰপৰা লিম্বুয়ে চিঞৰি থাকিল, নুঠিব, ছাৰ, পৰি যাব, নামি আহক!
মই কিন্তু উঠি উঠি গৈয়েই থাকিলো।
ইমান সুন্দৰ এই দৃশ্য!
হাঁওফাঁওৰ ভিতৰলৈ যিমান পাৰো বায়ু সুমুৱাই লৈ চিঞৰি দিলো,
চি-ক্কি-ম! আ-ই-লা-ভ-ইউ-উ-উ-উ-উ-উ!
ক্ষন্তেক পিছতে, মোৰ কাণত পৰিলহি, লাভ ইউ-উ-উ-উ-উ
(নৱেম্বৰ, ২০১৭)
