পৃষ্ঠা:সাধু-কথাৰ কুকি.pdf/৭৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

শিৱপ্রসাদ

৭৯


চতুর্থ অধ্যায়

 ভিখৰাজ-“শিৱপ্ৰসাদ ভাই, কি কৈছিলা! মই কানীৰ হোপা মাৰিছিলোঁ,কথাটো ভালকৈ মােৰ কাণত নপৰিল।”
 শিৱপ্ৰসাদ-–“ইয়াকে কৈছিলোঁ বোলোঁ মোৰ তিৰোতাজনীৰ পৰা মহা মস্কিলত পৰিলোঁ । গুড় এচেলেকা মোকো দিয়াচোন ।আজি কল নাইনে কি ?”
 ভিখৰাজ-- “নিয়া ভা, এইয়া গুড়। কল নেপালো। কি মস্কিলত পৰিলা ?”
 শিৱপ্ৰসাদ--“তাই জটৌপটৌকৈ মােৰ ডিঙিত ওলমি ধৰিছে, এৰাব নোৱাৰা হলো?”
 ভিখৰাজ –“কিয়নো এৰাব খুজিছা?”
 শিৱপ্ৰসাদ—“আই-বোপাই, ভাই-ককাই, গাওঁ-ভুই এৰি বিদেশত তিৰোতা এজনী টেটুত বান্ধি লৈনো কিমান থাকিবাহেঁ? গুড় ফেৰা বৰ সোৱাদ ক’ত পাইছিলা?”
 ভিখৰাজ-“দেশলৈ নােযোৱা কিয় ?”
 শিৱপ্ৰসাদ—“কোল জাতৰ তিৰােতাজনী দেশলৈ লৈ গৈ জাত-কুল হেৰুৱাই মৰিব দিছানে ? তুমিনো দিনে দিনে কিবা অঁকৰা হৈ আহিছানে কিহেঁ ?”
 ভিখৰাজ - “তেনেহলে কিনো কৰিব খুজিছ এতিয়া ?”
 শিৱপ্ৰসাদ - “ভালকৈ কানী-টিকিৰা এটাত হোঁপা মাৰি দিব খুজিছোঁ।”
 ভিখৰাজ -- “যোৱা কিবা তুমি ধেমালি কৰিবলৈ লাগিলা।”
 শিৱপ্ৰসাদ-“কৰিব খুজিছোঁ আৰু কি, এদিন ৰাতি ইয়াতে এৰি ভূৰুং কৰে পলাই গুচি যাম।”