পৃষ্ঠা:সাধু-কথাৰ কুকি.pdf/১৯৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধনত এটা সমস্যা হৈছে

আমাৰ কনিয়া সভাৰ এক অধিবেশন। ‘নেপাম ভো। অভিধনিৰ পাতত নো অসমীয়া জাতিটো আবুল ‘অসমীয়া ভাখাৰ আকৌ উন্নতি কি? অসমীয়া ভাখাৰে তুমিও কথা। কিন্তু বান প্ৰন্থী হব লাগি | কাৰণ এই উন্নতি নোহোৱা অৱস্থাতে। তাক শ্ৰযুত বুঢ়াৰ শ্ৰীমতী বুঢ়ীয়ে শ্ৰীযুত বুঢ়াৰ ওপৰত যেনেকৈ ব্যৱহাৰ Iৰ মহা তুমি কানি খোৱা, ভাই চোক মেলায়, এই আমুকাৰ নিৰহ-নিপানী পৰামৰ্শ।

  • ধোৱা, নহলে তোমাৰ বুধিৰ

উন্নতি কৈছা, মৰো কৈছো, মোৰ নাতি লৰাপোৱালী ফেইও কৈছে। নহলে অমৰ তিনিউৰো কথা কোৱাত কিংবা বাঘাট হবনে? অসমীয়া ভাখাৰ উন্নতি হলে, আনৰ লাভ লোকচান যেই কিবা নহওক, অমুকাই কৰে, তাৰ আকৌ উন্নতি হলে শ্ৰীযুত বুঢ়াই বনলৈ নপলাই আৰু কৰিব কি? মোৰ মতে, অসমীয়া ভাখা শাণ আৰু অসমীয়া ঘৈণীবিলাকৰ জিভা শণোৱা খুব। শাণ যিমান ভাল হব, খুৰৰ চোক সিমান ওলাব। মই কও, অসমীয়া ভাখাৰ উন্নতি মতা মানুহৰ দ্বাৰাই কেতিয়াও নহয়, সি তিৰোতাৰ দ্বাৰাই হে হব। আৰু তত দিনে আমুকাই ঘৰ এৰি পলাব লাগিব বাৰু তাৰ নিমিত্তে তেওঁ প্ৰস্তুত আছেও।