“মহাৰাজ এবাৰ আপুনি “ইও এক সিও এক” বুলি এই দৰিদ্ৰ ব্ৰাহ্মণ জনক ১০০ স্বৰ্ণমুদ্ৰা দিলে তাকে ব্ৰাহ্মণে ইও এক সিও এক বুলি কোৱাত পুনৰ এশ স্বৰ্ণমুদ্ৰা দিলে এই কথাৰ ৰহস্য কি?”
মন্ত্ৰীৰ কথাতৰজাই প্ৰথমে “ইও এক সিও এক” বুলি কোৱাৰ অৰ্থ বুজাই দিলে যে তাহানি কালত অগস্ত্য নামে এজন ব্ৰাহ্মণ আছিল। তেওঁ এক অসুৰক বিচাৰি সাগৰৰ পানী মুখেৰে সুহি নাইকিয়া কৰিছিল আৰু আজিৰ এই দৰিদ্ৰব্ৰাহ্মণ এটি জুৰি পাৰ হৈ আহোঁতে তিতিবুৰি জুৰুলি জুপৰি হৈ আহি দৰবাৰত উপস্থিত হৈছিল। সেয়েহে মই “ইও এক সিও এক” বুলি কৈ এশ স্বৰ্ণমুদ্ৰা দান দিছিলো। এতিয়া বুজিলেনে ক'ত অগস্ত্য মুনি আৰু ক'ত আজিৰ ভোলাৰাম ব্ৰাহ্মণ।
ভোলাৰামে মই কোৱা কথাৰ অৰ্থ বুজিব পাৰিছিল সেয়েহে তেওঁ পুনৰ শিলগুটি লৈ ৰাজ দৰবাৰ পাইছিলহি। কাৰণ তাহানিৰ ৰজাৰামচন্দ্ৰই শিলত ৰাম নাম লিখি সাগৰত ওপঙাইছিল আৰু তেনেকৈ সাগৰত সেতু বান্ধি লঙ্কাৰ ৰজা ৰাৱণে হৰণ কৰি নিয়া সীতাক উদ্ধাৰ কৰি নিজ ৰাজ্য লৈ লৈ আহিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ময়ো তেনে এজন ৰজা হৈ আজি পানীত শিলগুটিটো ওপঙাব নোৱাৰিলোঁ সেয়েহে ভোলাৰাম ব্ৰাহ্মণে “ইও এক সিও এক” বুলি ক'লে।
“ইও এক সিও এক” কথাৰ তাৎপৰ্য বুজি মন্ত্ৰী ৰজা আৰু ভোলাৰামৰ বুদ্ধিত আচৰিত হৈ মৌন হৈ ৰ’ল।
