এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সাধুৰ সাতসৰী
কপৌ চৰাইটিয়ে মৌ মাখিক কয়।
এদিন মৌ মাখিয়ে কপৌ পৰিয়ালক মৌবাহলৈ মৌ খাবলৈ নিমন্ত্ৰন জনালে। মৌৰাণীৰ সন্মতি ক্ৰমে মৌবোৰ দূৰলৈ আঁতৰি গ’ল। কপৌ পৰিয়ালে আনন্দমনে মৌ খাই মৌ মাখিক ধন্যবাদ জনালে।
তাৰ পিছত দিন গৈ আছে। এদিন এজন চিকাৰিয়ে চিকাৰ বিচাৰি বনত ভ্ৰমি ফুৰা মৌ মাখিটিয়ে দেখিবলৈ পালে। সি দূৰৈৰ পৰা চিকাৰীক দেখি কপৌ চৰাইৰ বিপদৰ আশঙ্কা কৰি চিকাৰীৰ ওচৰ চাপিল গৈ। চিকাৰীয়ে ধনুকাড়ৰে কপৌ চৰাই মাৰিবলৈ সাজু হোৱা দেখি মৌ মাখিয়ে ইঙ্গিতেৰে গোটেইজাক মৌ মাখিক চিকাৰীক আক্ৰমণ কৰিবলৈ আদেশ দিলে। মৌ মাখিয়ে চিকাৰীক চৌদিশৰ পৰা আগুৰি ধৰিলে। মৌ মাখিৰ কামোৰত তৎ নাপাই চিকৰৰী পলাবলৈ বাধ্য হ’ল। চিকৰৰীৰ পলায়নত কপৌ চৰাইৰ জীৱন ৰক্ষা পৰিল। তেতিইাৰ পৰা কপৌ যৰাই আৰু মৌ মাখিৰ বন্ধুত্ব প্ৰগাঢ় হ’ল। বিপদৰ বন্ধুহে পৰম বন্ধু।
(১৯৯৯ চনৰ ২৬ আগষ্টৰ দৈনিক অসমত প্ৰকাশিত)
১৫
