এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
সাধনী
পূৰ্ণ তেজে জ্বলি উঠা বংশৰ ছবিটি,
যশস্যাৰ সৌৰভ বিলাই! আৰু সেই
সংসাৰৰ বিকাশ-বিস্তৃতি আগে-পিচে
পূৰ্ব্বপুৰুষৰ, দেখিলে জুৰায় প্ৰাণ!
কিন্তু হাঁয় সামৰণ! নাযায় কথন!
কান্দি উঠে প্ৰাণ!
লীলা। — কোঁৱা প্ৰাণেশ্বৰ,
কোঁৱা ভাঙ্গি ততালিকে
কিবা দৃশ্য কথন দেখিলাঁ ধ্যানত?
কঁপি উঠে মাতৃহিয়া কিবা আশঙ্কাত,
স্মৰি মোৰ পুত্ৰ-কন্যা সাধক-সাধনী।
ধৰ্ম্ম। — কিনো কম ভাঙ্গি!
আপুনি পাইছাঁ ঢুকি,
কি যে দৃশ্য আঁকি মই হইছোঁ ব্যথিত।
লীলা। — কিবা দৃশ্য?
কোৱাঁ ভাঙ্গি, নকৰা পলম!
দেখোঁ যেন অকালত শতৰু-বাহুৰে
গ্ৰাসিছে গৌৰৱ-সূৰ্য্য ছুটীয়াকাশৰ;
গ্ৰাসে আৰু চন্দ্ৰ-তৰা নাম যশস্যাৰ,
পলায় পপীয়া তৰা বিম্বাশব্দে উৰি
সাতলে যায়-যায় ছুটীয়া-ভুবন!
ৰক্ষা কৰাঁ, কোৱাঁ কত সাধক-সাধনী!
ধৰ্ম। — অসহন সামৰণ
সেই সংসাৰৰ! ছুটীয়াৰ বংশাৱলী