এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
সাধনী।
নাই তাত ভুল-ভ্রান্তি, অপায়-বিঘিনি ।
সকলে মঙ্গল মাগ্নে শায়া-সংসাৰত ;
ধুপ বিশ্বাস মােৰ।
ধৰ্ম্ম —মােৰৰ সি বিশ্বাস।
কিন্তু স্বয়, কি ফয়ে উপায়; কিননা মতে
সাবে এবে কন্যাদায়!
লীলা নালাগে ভাবিব না ।
নপাল যদ্যপি পাত্ৰ দূৰ-বিদেশত,
বিচাৰ এতিয়া নিজে নিজৰ ৰাজ্যত ।।
মিলে যদি, ভাগ্যে মােৰ, এই ৰাজ্যতেই
মনে-বচা বৰ হয়, সাধনী-কাৰণে,
বাছা মােৰ থাকিব কাষতে ; দেখি প্রাণ।
জুৰ হব মােৰ? সেই হে ভাবিছো নাথ,
অতি উলাহেৰে—ঈশ্বৰে ভালকে কৰে,
মানুহকৰিলে।
পর্শ-ভাবিছা নে প্রিয়া হেৰা,
হোৱা নাই ময়াে সেই ভাব? পাওঁ যদি
যােগ্য পাত্ৰ আপোন ৰাজ্যত, ইচ্ছা কৰি
নিলগাওঁ একেটি সন্তান মােৰ ।কিন্তু
দুৰদৃষ্ট হয়। ইৰাজ্যত নাই কোনো
রূপে-গুণে জ্ঞানে, যােগ পাত্র পাবলই
সাধনী কাৰণে।
লীলা -নহয় সম্ভৱ নাথ,
এনতে ৰূপ-গুপ-অজ্ঞান সমাবেশ।
