এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৭
সাধনী
নতুবা নৃপতি মুখে ইহেন প্ৰলাপ
অসম্ভৱ, — অসম্ভৱ জানিবা নিশ্চয়।
আৰু শুনা, —
‘কুবেৰ-সম্পত্তি' কথা; এৰাঁ তাৰ আশা।
হোৱা নাই প্ৰতিশ্ৰুত প্ৰাণেশ্বৰ মোৰ
সেই ধন সমৰ্পণ হেতু; যিবা সমিধান
পালাঁ তুমি আছেনে মনত? চোৱাঁ ভাবি,
কিহেতু এৰিলে প্ৰাণ প্ৰাণেশ্বৰে মোৰ,
কি ভাৱে উৰালে নাথে প্ৰস্তাৱ তোমাৰ
পুৰুষৰ বীৰ্য্য দেখুৱাই।
কনচেং। — ক্ষমা কৰা সতি।
যুক্তিৰ অধীন আমি, আদেশৰ দাস।
নকৰাঁ যদিহে আহি আত্ম-সমৰ্পণ
মন মোৰ ভদ্ৰ নিবেদন, বাহুবল
অগত্যা প্ৰয়োগ জানা।
(ধৰিবলৈ লাহে লাহে আগ বাঢ়ে)
সাধনী। — ক্ষান্ত হোৱাঁ।
অন্ধ তুমি, নাহিবাঁ উধাই;
সাধ্য নাই পাবলই স্পৰ্শ এই তনু।
দেখা নাই জনমত সতীৰ মহিমা।
সিহেতু সাহিছাঁ এনে উন্মাদৰ প্ৰায়।
হব জন্ম মহাসতী ৰাজ্যত তোমাৰ,
আশীৰ্ব্বাদ লোৱাঁ এই, মূল্য শত্ৰুতাৰ।
