এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৯৫
সাধনী।
দিয়াঁ মাতৃ জন্মভূমি, দিয়াঁহে বিদায়,
মৰষি সমস্ত দায় অপোন কন্যাৰ।
আৰু মাতোঁ পৃথিবীক, — জননী-জননী, —
ৰাখিবাঁ মিনতি মোৰ অন্তিম কালত,
ক্ষেমিবা সকলো দায় ইহ জনমৰ।
একেষাৰ সম্ভাষণ কৰিবাঁ গ্ৰহণ
নৰ-নাৰী মৰতৰ; ক্ষেমিবা সষাৱে,
নাজানি কৰিছোঁ যদি কিবা অপৰাধ।
শত্ৰু বুলি পৰিচয় দিছিলাঁ যি সৱে,
চেনেহী মাতেৰে এবে দিয়াঁহে বিদায়,
ই মোৰ স্নেহ-সম্ভাষণ। — যাওঁ এবে,
থাকাঁ সৱে, বিদায়! বিদায়!!
(মৌন}
(সসৈন্ঠে বনচেতৰ প্ৰৱেশ)
কনচেং। — মহাৰাণী,
লোৱাঁ মোৰ সম্মান অশেষ।
সাধনী। — কোন তুমি?
কিয় মোৰ চাপিছাঁহি কাষ?
কনচেং। — আহোম ৰজাৰ
মই মন্ত্ৰী-সেনাপতি।
সাধনী। — কিহেতু ইঠাঁই?
কনচেং। — ৰণত বিজয়ী হেতু।
সাধনী। — জানো সেই কথা।
কিহেতু আহিছাঁ হেথা।