এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৮
স্বৰ্গীয় সত্যনাথ বৰাৰ
হাত ভৰি তড়িয়াছে যেন দেখি আলি।
শুখান পুখুৰি যেন পেট আছে খালি।
বীভৎস।
একো নেদেখন্ত কামাতুৰ ভৈল বৰ,
কন্যাক ধৰিবে মনে দিলন্ত লৱৰ।
খট্মট্ কৰি বাজে গলে মুণ্ড মাল,
কঙ্কালৰ সোলকি পৰিল বাঘ ছাল।
ভৈল উলঙ্গত তাকো নাচান্ত চাপৰি
দেখি পলাইবাক লৈলা কন্যাও লৱৰি।
হাসি লাজে আৰ হোন্ত ই গাছে সি গাছে
ভোল হুয়া শঙ্কৰৰ খেদন্ত পাচে পাচে।
ঘৃণা।
কোনো ঠাইত আছে পৰি মৰা গৰু এটা
আৰু পৰি আছে কত হাৰ গোটা গোটা।
গেলিছে মঙ্গহ তাৰ গোন্ধে প্ৰাণ উৰে,
তাতে পৰি বৰমাখি ভেন্ ভেন্ কৰে।
এফালে লাগিছে আহি খকুৱা শকুনি
খিকিন্দালি কৰি খায় মাংস টানি টানি।
কোনো ফালে পোক লাগি পিল পিল কৰে,
উৱঁলি মঙ্গহ কতো খহি খহি পৰে।
