পৃষ্ঠা:সতীৰ তেজ.pdf/৩৬

 (এফালে দুয়ো লৰি ওলাই যায়, আনফালে হাতত ধনু-কাঁড় লোৱা দুটা মানুহ সোমায়। )
প্ৰথম। — নিলগলৈ দেখুৱাই ) মনে মনে ব’ল, সেইটো ঠিক গদা কোঁৱৰেই হয়।
দ্বিতীয়। — হয় যেন লাগিছে। নহলে ইমান দীঘল-ডাঙ্গৰ মানুহ ক’ৰ পৰা ওলাব! -
প্ৰথম। — এই ফালেই আহিছে, ভালকৈ চাই লোৱা যাওক। যদি হয়, একে লগেই কাঁড় মাৰিম দেই। দ্বিতীয়। — আহ, সৌ জোপাটোৰ আঁৰত লুকাই লওঁ। বৰকৈ কাষ নাচাপিবি আকৌ। আগ ধৰি গম পাবৰ হলে আহৰি।
 ( দুয়ো এফালে ওলাই যায়, আন ফালে ব্যাকুল ভাবে গদাপাণি লোমায়। )
গদা। — ( আপোনাআপুনি) কি শুনিলোঁ!
 কঠোৰ পীড়ন সহি পাষণ্ড ৰজাৰ
 জয় মোৰ মৃত্যুৰ মুখত। আৰু মই?
 খ্যাতি ল’ই বীৰবাহু গদাপাণি বুলি
 দেশ এৰি হীনবেশে ৰাখিছো জীৱন।
 ছিগি যা হৃদয় গ্ৰন্থি, দূৰ হ চেতনা,
 হানা বজ্ৰ পুৰন্দৰ নিৰ্ম্মম বুকত।
 নৰক বদন মেলি কৰ মোক গ্ৰাস।
 ( আগত ৰেণু আৰু পিচত জেনু লৰি সোমায়। )