সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সতীৰ তেজ.pdf/২০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

থাকিবা, যেন গুৰি পৰুৱা এটাও বাহিৰ ওলাব নোৱাৰে।
 (চাওদাংহঁতৰ কিছুমান চাৰিওফালে পিয়া-পি দিয়ে। )
জয়। —কি লাগে আপোনালোকক?
চা, ব। —কোঁৱৰক লগ পাব লাগে।
জয়। —কিয়?
চা, ব। —স্বৰ্গদেৱৰ আদেশ। তেওঁ ৰাজদ্ৰোহত লিপ্ত বুলি জনা গৈছে।
জয়। — মিছা কথা।
চা, ব। —মিছা-সঁচা আমি নাজানে। আমি আদেশৰ ভৃত্য। তেওঁ নিজে ধৰা দিলেই দুয়ো পক্ষৰ মঙ্গল। জয়। — তেওঁ ঘৰত নাই।
চা, ব। —হবই নোৱাৰে। এই এডাঁৰ বেলিৰ আগতে তেওঁ ঘৰ সোমাইছে।
জয়। —সোমাব পাৰে, এতিয়া কিন্তু ঘৰত নাই।
চা, ব। —তেন্তে মই ঘৰত সোমাবলৈ বাধ্য হ'ম। এই স্বৰ্গদেৱৰ আদেশ-পত্ৰ।
জয়। —সোমাব পাৰে। আদেশ-পত্ৰৰ মোৰ প্ৰয়োজন নাই।
চা, ব। — ভাল তেন্তে, সেয়ে হওক।
 ( অনুচৰ সহ ভিতৰ সোমায়। )
জয়। —এক মুহূৰ্ত্ত! আৰু এক মুহূৰ্ত্ত বিলম্ব হোৱা হলেই স্বামীক