পৃষ্ঠা:সটীক নাম-ঘোষা.pdf/৭৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
সটীক নামঘোষা


নাভাবাকৈ যেন মোৰ মন থাকিব নোৱাৰে; মোৰ ‘মই’ ভাৱ যেন লোপ হয়। [ প্ৰভূ, তুমি মোক কৃপা কৰা, যেন মই তোমাক নাভাবি থাকিব নোৱাৰা হওঁ; মোৰ ‘মইবৰ ভাৱ’ লোপ হয় আৰু সি গৈ তোমাত মিলি যায়।

[ ৬৩]

নমো ৰাম কৃষ্ণ হৰি  নাৰায়ণ নিৰঞ্জন
 নমো দেৱ দৈৱকী দায়াদ।
পৰম অনাথ আমি  তোমাৰ চৰণে নমি
 মাগো প্ৰভু ভকতি প্ৰসাদ॥

দায়াদ—[ দায়—পৈত্ৰিক ধন,+আ+ দা= গ্ৰহণ কৰা।]

ধনভাগ, পুত্ৰ।

প্ৰসাদ—প্ৰসন্নতা, অনুগ্ৰহ, দেৱতা-গুৰুৰ খাই এৰা বস্তু।
 হে ৰাম-কৃষ্ণ, হৰি নাৰায়ণ, নিৰঞ্জন, দৈৱকী-নন্দন, তোমাক প্ৰণাম কৰো; মই অতি নিৰাশয়, প্ৰভু তোমাৰ চৰণত সেৱা কৰি ভক্তি ৰূপ প্ৰসাদ ভিক্ষা কৰোঁ অৰ্থাৎ তোমাৰ আশ্ৰয় লৈ অতি কাকুতি ভাৱে তোমাৰ ভক্তি পাবলৈ বাঞ্ছা কৰোঁ।

[ ৬৪ ]

ব্ৰহ্মা হৰ পুৰন্দৰ আদি দেৱ নিৰন্তৰ
 যাত সদা পশয় শৰণে,
 আন আৰ নাহি ত্ৰিভুৱনে।