পৃষ্ঠা:সটীক নাম-ঘোষা.pdf/৬৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৩
সটীক নামঘোষা


গুৰু বোলাই তথাপিতো  ফুৰিয়া লোকৰ মাজে
 মান্য সতকাৰ খুজি লয়।

লয়-তত্ত্ব, শাস্ত্ৰ-সমন্বয়।

 [ এনে কিছুমান গুৰু-নামধাৰী লোক আছে ] তেওঁলোকে ধৰ্ম্ম শাস্ত্ৰবোৰৰ সামঞ্জস্য ঘটাব নোৱাৰে বা তত্ত্ব নুবুজে, মুখত যেতিয়াই যি আহে তাকে কয়, তেওঁলোকে মানুহৰ ( শিষ্যৰ ) মনৰ আশঙ্কাবোৰো আঁতৰাব নোৱাৰে; তথাপি এই নিচিনা ধৰ্ম্মতত্ত্ব নুবুজা মানুহেও নিজকে গুৰু বুলি দেখুৱাই লোক সমাজত ফুৰে; আৰু সকলোৰে পৰা মান সৎকাৰ পাবলৈ আশা কৰে। [ নিজে একো নাজানিলে, সাধাৰণ মানুহক ভুৱা দি নিজকে গুৰু বুলি চিনোৱা লোকবিলাক বঞ্চক।

বাচা বদেদ্ধবেৰ্ন্নাম চেতোহন্যো দেৱতাং ভজেৎ।
ন স সিদ্ধিমবাপ্নোতি তন্য ন তুষ্যতি হৰিঃ॥৫৬

[৫৬]

বচনে কেৱল মাত্ৰ হৰিত শৰণ লয়
 চিত্তে আন দেৱক ভজয়।
জানিবাহা কদাচিতো  সিদ্ধি সিটো নলভয়
 হৰি তাৰ সন্তোষ নহয়॥

 [ যি মানুহে মন থিৰ কৰি একান্তমনে ভগৱানক আশ্ৰয় নলয়, কেৱল কথাত ভগৱানক আশ্ৰয় কৰা দেখুৱায় অৰ্থাৎ মনত