এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
সটীক নামঘোষা
মায়া দূৰ হলে শৰীৰত থকা আত্মাক জীৱে চকুৰ আগতে সদায় দেখা পায়; কিন্তু যেতিয়ালৈ জীৱে মায়াৰ হাত এৰিব নোৱাৰে, তেতিয়ালৈ তাক বুজিব ব অনুভৱ কৰিব নোৱাৰে। জ্ঞানৰ প্ৰভাৱত মায়াৰ জাল ছিন্ন হলে ডিঙিত থকা বস্তু বিচাৰি কষ্ট পাব নলগাৰ দৰে সদায় ভগৱানক দেণ্ডি থাকিব অৰ্থাৎ অনুভৱ কৰিব পাৰে; অৰ্থাৎ জীৱৰ পৰমাত্মা আৰু জীৱাত্মা এক ভাৱ হয়।
নাৰায়ণেতি শব্দোহস্তি বাগস্তি বশবৰ্ত্তিনী।
তথাপি নৰকে ঘোৰে পতন্তীতি কিমদ্ভুতম॥ ৪২
[৪২]
নাৰায়ণ হেন ইটো শৱদ আছয় মুখে
বশৱৰ্ত্তী বচন আছয়।
তথাপি অদ্ভুত কিনো ঘোৰ নৰকত মজি
মলমতি মনুষ্য মৰয়॥
নৰকত মজি—সংসাৰত ডুব গৈ, বিয়য়ত আৱদ্ধ থাকি নানা যন্ত্ৰণা
- ভোগ কৰি।
মলমতি—পাপমতি।
নাৰায়ণ নামটো মুখতে আছে অৰ্থাৎ উচ্চাৰণ কৰিবলৈ অতি সহজ। কথা ভাৱৰ অধীন-ভাৱ হলেই ওলাই পৰে, মানুহে ইচ্ছা কৰিলেই অন্তৰত ভগৱানৰ ভাৱ উদয় হয় আৰু নাৰায়ণ শব্দ
৪