পৃষ্ঠা:শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ.pdf/২০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১৭)

আৰু প্ৰজাবৰ্গে পৰম আনন্দ পায়। জয়ন্ত-মাধৱ পিতামহ দুজনে, “তোমাৰ পিতৃৰ লোক

১৬ বটদ্ৰৱালৈ প্ৰত্যাবৰ্তন
আৰু পুনৰ দাৰ -পৰিগ্ৰহ

তোমাতে খাটোক বাপ, চৰ্চিয়োক পূৰ্ব বিষয়ক” বুলি শিৰোমণি ভূঞা বিষয় শোধায় দিয়ে। ইয়াৰ পাচত শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰে, প্ৰজাসাধাৰণৰ অনুৰোধ এৰাব নোৱাৰি পুনৰ কালিন্দী আইক বিবাহ কৰে।
 শ্ৰীশঙ্কৰে কিছুদিন বৰদোৱাত ধৰ্ম্ম প্ৰচাৰ আৰু ভূঞালি কৰি থাকোঁতে, এসময়ত ভূঞা এজনে কিছুমান কছাৰীক ভোজ খাবলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰি

১৭ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰৰ উজনীলৈ
গমন

আনি অপমান দিয়ে, তাতে তেওঁলোক ভূঞাসকলৰ শত্ৰু হৈ উঠে। কুসুম্বৰ ভূঞাৰ পাচত শিৰোমণি ভূঞা ৰাজ্যৰ শাসন-বান্ধো ঢিলা হৈ আহিছিল; কছাৰীসকলে সামান্য একোটা কথাতে ভূঞাসকলক আক্ৰমণ কৰা হৈছিল। এইবোৰ দেখি শ্ৰীশঙ্কৰে শাৰীৰিক বল প্ৰয়োগ-নীতিৰে নিজক ৰক্ষা কৰিবলৈ চেষ্টা নকৰি বটদ্ৰৱা ত্যাগ কৰাকেই স্থিৰ কৰে। সেই উদ্দেশ্যে শ্ৰীগুৰুৱে পোনতে ভক্তসকলক নাৱেৰে ব্ৰহ্মপুত্ৰ পাৰ কৰি উত্তৰলৈ পঠাই দিয়ে, পাচত নিজে কীৰ্ত্তন শাস্ত্ৰখন লৈ বটদ্ৰৱা ত্যাগ কৰে। কিন্তু দৈৱদুৰ্বিপাকত, কেইজনমান কছাৰী সৈন্যৰ হাতত পৰে। শ্ৰীশঙ্কৰে তেওঁলোকক ঠেলি পাৰ হৈ যায় আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰত পৰি কীৰ্ত্তন শাস্ত্ৰখন হাতত লৈ থিয় সাঁতোৰ দি নৈ পাৰ হৈ যায়।