পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভক্তিবিবেক.djvu/১১১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

শ্ৰীমদ্ভক্তিবিবেক অর্থে ফলে বাদঃ শব্দস্তুতিপৰৰ ন ফলপৰ ইতি। অত্র উচ্চাৰণে পুণ্যনিদানং প্রাগেব নিরুপিত । অথবাদ ইত্যুচ্চাৰণে পাপনিদানমাই চতুর্ষিচনেন ) ব্ৰহ্মসংহিতায়াম্বােধায়নং প্রতি ভগবদ্ বাক্য- নামসঙ্কীৰ্ত্তনফলং বিবিধং নিশম্য ন শ্রদ্ধাতি মনুতে যদুতাবদা যাে মানবস্তমিহ দুঃখচয়ে ক্ষিপামি সংসাৰঘােৰবিবিধাৰ্তি নিপীড়িতাম্ ॥ ৩৩৮ জৈমিনিসংহিতায়া- শ্রুতি স্মৃতিপুৰাণেষু নামমাহাত্মবাচিযু। যে তদর্থ ইতি য়ুর্ন তেষাং নিৰয়ক্ষয়ঃ ॥ ৩৩৯ কাত্যায়নসংহিতায়া- অর্থবাদং হর্নোমি সংৰয়তি যাে নৰ স পাপিষ্ঠো মনুষ্যাণং নিয়ে পততি ফুটম্ ॥ ৩৪৩ নামপৰাধকথনে পাদ্মে তথাৰ্থবাদে। হৰিনামি কল্পনামিতি। ননু অর্থবাদে কৃতে যদি দোষঃ স্যাৎ, প্রাপ্তার্থে কতে কে? দোষ, অপ্রাপ্তেহর্থে বা—ইত্যপেক্ষায়াং মীমাংসানুগতাধিকৰণ কৌমুদ্যাং অর্থবাদ স্বৰুপমাই- বিৰােধে গুণবাদঃ স্যার্থবাদোহবধাৰিতে ভূতাৰ্থবাদস্তদ্ধানাদর্থবাদস্ত্রিধা মত। ৩৪১ বিৰােধেনুবাদঃ স্যাৎ, যথা আদিত্যে যুপ ইত্যয়ং যুপস্যাদিত্যবিৰুদ্ধত্বমিতি স্তুতিঃ ক্ৰিয়তে। অর্থবাদোহবধাৰিতে,