এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৭
|
অকণমানি সৰগৰ পাৰিজাতৰ কলি এটি আহি কোলাত ফুলিব তেতিয়া দেই সখী |
(সকলোৱে হাঁহে, ঊষাই লাজ কৰে)
| ঊষা: | ইস্ যোৱাহে |
| চিত্ৰ: | কুমাৰ! আজিতো দুয়োৰে বিদায়। আমাৰ দুখুনীৰ ঘৰতনো কি পাবা এই দুবৰি দলিচাখনিতে বহা। আমি অলপ গীত-মাত গাই ৰং-ধেমালি কৰো। |
(ঊষা অনিৰুদ্ধ দুয়ো বহে)
| চিত্ৰ: | পত্ৰ। পত্ৰ। তোমালোকে এটা নামকে গোৱা।— |
(সখীবোৰে বহে)
(সখীবোৰে গায়)
নাম
বাৰীৰ পিছ ফালে তগৰ
সখিৰ তাঁত শালে তগৰ
বহি জোলাফুলে বাছেকি তগৰ
আজি সুদা হ’ব ঊষাৰে নগৰ।
| অনিৰুদ্ধ: | বেজাৰ লগা নাম নেগাবা সখীহঁত! যাবৰ সময়ত আনন্দৰ গীত গাব লাগে! |
| চিত্ৰ: | নহয় নহয়— তোমালোকৰ আনন্দ, আমাৰ বেজাৰ— তাৰে মাজতে গাব লাগে! |
| সখীবোৰ: | হয় হয়। |
| চিত্ৰ: | বাৰু, তোমালোকে লগোৱা মই পাছত লগাই নিম। উঠা, পত্ৰ! চন্দ্ৰ! তোমালোক দুজনীয়ে নাচা আজিয়েই আৰু সখীৰ সৈতে ভালকৈ ৰং-ধেমালি কৰি লওঁ। |
(চন্দ্ৰ আৰু পত্ৰই নূপুৰ বজাই নাচে)
| গোৱা— |
| পত্ৰ: | কিনো গাম? |
