এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৬
চিত্ৰ: | (হাঁহি) তোমাকনো আৰু এৰিব পাৰোনে? |
অনিৰুদ্ধ: | এৰা কেনেকৈনো এৰে— পিছে নোৱৰাতহে যেনিবা। |
চিত্ৰ: | পাৰিলেনো বাৰু? |
ঊষা: | বাৰু হ’ল দিয়া— পিছে— পিছে— (অনিৰুদ্ধৰ ফালে চায়) |
অনিৰুদ্ধ: | এৰা— লগেভাগে হোৱাই ভাল আছিল, কি বোলা চিত্ৰ? |
চিত্ৰ: | (হাঁহি) কি? |
অনিৰুদ্ধ: | বোলো সখীয়েকৰ যি হৈছে সেয়ে। |
চিত্ৰ: | অঁ— পিছে এৰা— কাৰ সৈতেনো? |
ঊষা: | জানো তুমি কাক ভালপোৱা। |
চিত্ৰ: | ভালতো সকলোকে পাওঁ। |
ঊষা: | তেন্তে তুমি— |
চিত্ৰ: | এৰা সেই গুণেই সকলোৰে ভালপোৱাখিনিকে কৰি থলো। কেনে পাবা? বৰ ভাল হ’ল নহয়নে? |
অনিৰুদ্ধ: | নহয় নহয়, ভাল নাই হোৱা, আমি খাবলৈ পাবলগীয়া বিয়াহে আমাক লাগে। |
ঊষা: | আমিও নেৰো, তুমি কিয় বিয়া পাতি আমাক খাবলৈ নিদিবা, দিয়া কি দিয়া? |
চিত্ৰ: | দুখুনী সখীয়েৰাৰনো আৰু কি আছে? দুটা চুমাকে খোৱা। বেছ তৃপ্তি হ’ব নহয় জানো? |
অনিৰুদ্ধ: | পিছে আমাক? |
চিত্ৰ: | তোমাকনো আৰু কি দিম। মোৰ মৰম-চেনেহখিনিকে জোলোঙাত ভৰাই লৈ যোৱাগৈ। যেতিয়াই মন যায় অলপ অলপ খাবা, নহ’লে ইচ্ছা হ’লে ইয়াতেই তাক খাই শেষ কৰি যাব পাৰা। |
ঊষা: | বাৰু সখী। তুমি এবাৰ আমাৰ তালৈ যাবানে? সখী! যাবানে? |
চিত্ৰ: | যাম নিশ্চয়। (হাঁহি) যেতিয়া আমাৰ সখীৰ ইমানটি |