৭০
(সকলো কৃষ্ণৰ কথাত কাঁহ পৰি জীণ যায়। এনেতে দেৱৰ্ষি নাৰদ আহে। সকলোৱে সেৱা কৰে। আৰু নাৰদে আসন গ্ৰহণ কৰে)
| শ্ৰীকৃষ্ণ:
|
হয় দেৱৰ্ষি! মঙ্গলেই, পিছে পৌত্ৰ অনিৰুদ্ধ অন্তৰ্ধান হৈছে।
|
| বলোৰাম:
|
দেবৰ্ষি! আপুনিতো চিত্ৰজগতৰ সকলো বাতৰি জানে। আপুনি জানেনে কুমাৰ ক’ত আছে?
|
| নাৰদ:
|
এৰা, মই সেই বিষয়ে ক’বলৈকে আহিছিলো (শ্ৰীকৃষ্ণ ফালে চায়।) (সকলো উৎকণ্ঠিত হয়)
|
| বলোৰাম:
|
তেন্তে আপুনি খবৰ পাইছেনেকি?
|
| নাৰদ:
|
এৰা। কুমাৰ দৈত্যপতি বাণাসুৰৰ ৰাজ্যত বন্দী। (সকলো আচৰিত)
|
| বলোৰাম:
|
কি। কুমাৰ বন্দী? কিয় দেৱৰ্ষি? কি কাৰণত? (দেৱৰ্ষিয়ে কৃষ্ণৰ ফালে চায়)
|
| নাৰদ:
|
বাণকন্যা ঊষাৰ অন্তঃপুৰত গুপ্তভাৱে থকাৰ বাবে।
|
| বলোৰাম:
|
কি আচৰিত কথা। দেৱৰ্ষি। সকলো ভাঙি-পাতি কওকচোন।
|
| নাৰদ:
|
ঊষাই সপোনত কুমাৰৰ প্ৰণয়-প্ৰাৰ্থিনী হয়।
|
| প্ৰদ্যুম্ন:
|
সপোনত! বৰ আচৰিত কথা, পৃথিৱীত কেতিয়াও নোহোৱা-নোপজা কথা! দেৱৰ্ষি! আপুনি আজি আমাৰ আগত কোনোবা বলিয়াৰ সপোনৰ কাহিনী বিবৃত কৰিছেহিনেকি? নে কোনোবা প্ৰহেলিকাময়ী পুৰীৰ মাজেদি আহোতে আপোনাৰ ভ্ৰম হৈছে। নে কোনোবা কুহকীৰ যাদুৰ পৰশত আপোনাৰ স্মৰণ-শক্তি বিলোপ হৈ প্ৰলাপ বকছেহি। বাণৰ কন্যাই কেনেকৈ কুমাৰক সপোনত দেখিব পাৰে। দেবৰ্ষি। আজি ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ কোনোবা কুহকিনীয়ে মায়া জাল তৰি দি নিজে এনে অভিনৱ ৰাজ্যৰ সৃষ্টি কৰিছেহি য’ত যাবতীয়
|
