৬৪
|
|
তোমাৰ এই ভুবন পাহৰি
যোৱা বাহু-বন্ধনত
মুগ্ধ মই তোমাৰ প্ৰেমত,
মুগ্ধ— মুগ্ধ মই আছো হৈ
তোমাৰেই অতুলন ছবি
খনি লৈ, হিয়াৰ মাজত মোৰ,
যাক পূজি ৰাতি-দিনে, যাচিছো
নিৰ্মালি মই অনন্ত প্ৰেমৰ,
তেজেৰে ৰাঙলী কৰি
কলিজাৰ মোৰ।
তোমাৰ প্ৰেমেই প্ৰভু
জীৱনৰ লক্ষ্যতৰা মোৰ
সুখ মোৰ, মুক্তি মোৰ,
মোক্ষ মোৰ, মুক্তি মোৰ।
|
(অনিৰুদ্ধ সাৰ পাই উঠে একেথৰে ঊষাৰ মুখলৈ চায়।)
| অনিৰুদ্ধ:
|
চাইছো তুমি কোন? তুমি মানৱী নে দেৱী, নে এটি সৌন্দৰ্য!
|
| ঊষা:
|
নহওঁ নহওঁ, মই একো নহওঁ; মই তুমিয়েই।
|
| অনিৰূদ্ধ:
|
এৰা, তুমিয়েই মই, ঊষা।
নহয় তুমিতো নোহোৱা ঊষা,
পোহৰোৱা মোৰ সেই
যৌৱন নিশাৰ। তুমি
মোৰ জীৱনতে হেঙুলীয়া
স্নিগ্ধ ঊষা, মধুৰ সন্ধ্যা
আৰু মিলন ৰজনী
নহয়, নহয় তুমি পাৰ্থিৱ
শৰীৰি, অশৰীৰি তুমি,
এই বিশ্ব-ব্ৰহ্মাণ্ডৰ ভালপোৱা
|
