পৃষ্ঠা:শোণিত কুঁৱৰী.pdf/৪৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

৩২

কোন জনমৰ প্ৰেয়সী
তুমি? অভেদ অছেদ সেই
প্ৰণয়ৰ জৰিডালি, আজিও
নিছিগি আছে ৰৈ, সেইহে
আহিছা নেকি বিচাৰি
বিচাৰি প্ৰিয়তম বুলি
আজি মোৰ কাষলৈ?
কত জন্ম ধৰি মোৰ প্ৰেয়সী
আছিল, আক’ আহি হবাহি
প্ৰেয়সী, সেইদেখি আহিছানে
তুমি? আহা আহা
প্ৰিয়তমা আহা।
আজি মোৰ যৌৱনৰ
জোনাক যামিনী— বাট চাই
আছে মোৰ প্ৰাণে।
সেইহে আহিলা নে কি?
নুফুলো-নুফুলোকৈ প্ৰতি
পলে ফুলি অহা নেদেখো-
নেদেখাকৈ বাৰে বাৰে
দেখি থকা শত জনমৰ
মোৰ চিনাকি সুন্দৰী?

 (ভাবি-গুণি বহি থাকে আৰু কিছুপৰৰ পাছত থৰ হৈ এফালে চায়। সনাতন সোমাই আহে। অনিৰুদ্ধই চক্ খাই উঠে।)

সনাতন: কিহে, তুমি কি ভাবছা? তোমাৰ মুখৰ বৰণ দেখোন কেনেবা? আজি এই বসন্ত দিনত প্ৰকৃতিৰ দৰে তুমিও উন্মাদ হ’ব খুজিছানেকি? তোমাৰ গাত কিহবাৰ বায়ু লাগিছেহিনেকি?