১৪
কোন তটিনী বয়, কুলু কুলু কুলু
কুলু কুলু কুলু
কুলু কুলু কুলু কই
নিজৰি, নিজৰি, নিজৰি নিজৰি কোন সুৰে
গান গাই।
প্ৰাণ মতলীয়া কৰা আলসুৱা ই কিনে মায়া,
ই কিনো মায়া।
| চিত্ৰ:
|
উস্। আৰু নোৱাৰো, বৰ ভাগৰ লাগেহে।
|
| ঊষা:
|
সঁচাকৈয়ে চিত্ৰ! তোমাৰ নাচোন চাই বলিয়া নোহোৱাকৈ থাকিব নোৱাৰি।
|
| চিত্ৰ:
|
বাৰু বাৰু, প্ৰশংসা কৰিব নেলাগে, যোৱা।
|
| ঊষা:
|
সঁচাকৈয়ে সঙ্গীত ইমান সুন্দৰ।
|
| পত্ৰ:
|
তাতে আকৌ আচলজনীয়েই গাইছে। নহ’বনো কিয়? সোণত সুৱগাৰ দৰে।
|
| চিত্ৰ:
|
এঁঃ এঁঃ, ক’ব লাগিছেনে আৰু! বাৰু, প্ৰশংসাখন থোৱা। তোমালোক আটাইকেইজনীকে মই নচুৱাইহে এৰিম।
|
| পত্ৰ:
|
অ,’ সৌৱা ভাই আহিছে।
|
(আটাইকেইজনীয়ে চায়। দেখি, আহি পাবলৈ বাট চাই চাই থাকে। মধুমতী আহে, আটাইবোৰে সেৱা কৰে)
| মধুমতী:
|
আই ঊষা! ভাল আছনে?
|
| ঊষা:
|
অ’ আই, আছো। তোমালোক ভালে আছানে? পিতা ইয়ালৈ নাহেনেকি? তুমি দেখোন বহুত দিন নহাকৈ আছিলা?
|
| মধুমতী:
|
এৰা আই। পিছে, তোৰ ইয়াত ভাল লাগিছেনে?
|
| উষা:
|
অ’ আই, মোৰ বৰ ভাল লাগিছে। নগৰখন বৰ সুন্দৰ হৈছে আই।
|
| মধুমতী:
|
আই চিত্ৰ-পত্ৰ! তহঁত ভালে আছনে?
|
