শ্ৰেণীৰ বিৰুদ্ধে বুকুত নাচি থকা জ্বালামুখী আগ্নেয়গিৰিৰ উৰ্গীৰণ হৈছিল
এইদৰে—
“কৃষক বনুৱা মোৰ, দিয়াচোন মন
এতিয়াও কিয় নিদ্ৰামগন?
আমাৰ শ্ৰম দেখোঁ ঘাম হৈ সৰে
বুকুৰ তেজ দেখোঁ পানী হৈ পৰে
তথাপি নুগুচে ভোক আমাৰ পেটৰ
কৰোঁ মাথো সংগ্ৰাম জীৱন মৰণ॥
সৌ চোৱা জিলিকে বিলাস-ভবন
তিল তিল তিল কৰি ৰক্ত শোষণ
তোমাৰ দেহৰ, আমাৰ দেহৰ
সহস্ৰ বনুৱাৰ কোমল দেহৰ
কিয় বাৰু বুজা নাই ক্ষুধাৰ্ত জনতা
এতিয়াও কিয় হোৱা নাই সচেতন?..... (প্ৰগতিৰ গান)
বুকুৰ জ্বলন আৰু সচেতন মনৰ আবেগ অনুভূতিবোেৰ প্ৰকাশিত আৰু অপ্ৰকাশিত কিতাপবোৰৰ উপৰিও প্ৰকাশ পাইছে তেখেতৰ সদ্য প্ৰকাশিত (২০১০ খৃঃ) গীতৰ পুথি ‘প্ৰগতিৰ গান’তো। কালে অকালতে হৰণ কৰি নিনিয়া হলে আমি প্ৰয়াত বৈশ্যৰ পৰা আৰু বহুতো পালোঁহেঁতেন।
শেহত তেখেতে এৰি থৈ যোৱা কৰ্মৰাশি আৰু গ্ৰন্থৰাজিয়ে ৰাইজৰ সমাদৰ পাওঁক— এয়ে কামনা।•
(লেখক ভাৰতীয় জীৱন বীমা নিগমৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত অধ্যক্ষ, আকাশবাণীৰ স্বীকৃত গীতিকাৰ, সুৰকাৰ, প্ৰসিদ্ধ লেখক আৰু অসম সাহিত্য সভাৰ ৱেবছাইট প্ৰস্তুতকৰ্তা।)
(এই লেখাটোৰ ৰচনাকাল ২০১০ ইং)
