এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৬
সোঁৱৰণীৰ অলেখ ভাষা শিল্পীপ্ৰাণ প্ৰয়াত উমেশ বৈশ্য
অনুৰাগ
ৰূপম মজুমদাৰ
ৰূপনগৰ, গুৱাহাটী
আজি তুমি অহাৰ কথা আছিল...
বাট চাই থাকোতেই আবেলি হ’ল...
পুৱাৰ চৰাইজাকে নীড় মুখীতো মোক দেখিলে...
দুটোপাল নিয়ৰ তৰ্জনী আঙুলীত
লৈ থাকোতেই শুকাল..
হাতৰ মুঠিত চিঙি অনা ফুল দুপাহো
মৰহি যাওঁ যাওঁ...
ডিঙি শুকাই গৈ মই অধীৰ হৈ পৰিছো...
থিয় হৈ হৈ মোৰ শিৰা-উপশিৰাত নাচিব লাগিছে
জিন জিনিৰ নঙঠা নৃত্য...
বেলিও ৰৈ ৰৈ ভাগৰি পৰিছে।
পদুলিমুখৰ জেওৰাখনো বেঁকা হৈছে
তাৰ বুকুয়েদি অলপ পিছত পাৰ হৈ আহিব
জোনাকৰ মৌন সমদল...
নিশাত মই তিতিব নোৱাৰোঁ...
অনুৰাগে যে বাৰে বাৰে অহা-যোৱা কৰিছে
কিবা হেৰোৱাৰ বেদনাত...
ই কেনে কথা...
কথা দি কথা নৰখাৰ..•
