পৃষ্ঠা:শিল্পীপ্ৰাণ উমেশ বৈশ্য.pdf/১৯০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৯৩
উমেশ বৈশ্যৰ স্মৃতিত কবিতা


তুমি... তোমাৰ কবিতা...

অচিন্ত্য কৃষ্ণ শৰ্মা

ৰূপনগৰ, গুৱাহাটী



তুমি... তোমাৰ কবিতা... যেন... যেন..
আলফুল বসন্তৰ দিপ্ লিপ্ ফুল
তুমি... তোমাৰ কবিতা.. যেন... যেন...
পদুলিৰ তুলসী তলত মাটিৰ আলোক-চাকি
তুমি... তোমাৰ কবিতা...

আমি শত পাপৰ প্ৰতিনিধি - মাতাল শিশুপাল

আছে... নাই কি... আছে সকলোখিনি...
আমাৰ আছে- পাপী মন... লুভীয়া-দৃষ্টি... সোৱাদ- তিতা চিন্তা
জানো... নাজানো কি... জানো সকলোখিনি
কথা কওঁ উগ্ৰ কণ্ঠে... কথা কওঁ বাৰুদেৰে...
প্ৰদূষিত কৰোঁ অকণমানি সবৰ সত্বা

তেজেৰে নোৱালো-ধুৱালো সেউজ উপত্যকা
যাপন কৰিছোঁ দস্যু জীৱন

আহা... কলৈ গ'লা হে কবি... আহা উভতি...
আহি শুনোৱা পঢ়ি যৌৱনৰ সুগন্ধি কবিতা
বৈ যাওঁক প্ৰেম-মন্দাকিনী
পুনশ্চ প্ৰেমিক হওঁ আমি... পাহৰি পেলাও হিংস্ৰতা।