মোৰ অতি শ্ৰদ্ধাৰ শিক্ষক প্ৰয়াত উমেশ
বৈশ্যদেৱৰ সোঁৱৰণত
লক্ষ্মী মিশ্ৰ
আৰ্য্য নগৰ, গুৱাহাটী
সঁচাকৈ ভাৱিব নোৱাৰাকৈ হঠাৎ এদিন আমাৰ অতি শ্ৰদ্ধাৰ আৰু মৰমৰ শিক্ষাগুৰু উমেশ বৈশ্য ছাৰ আমাৰ ওচৰৰ পৰা আঁতৰি গ'ল। তেখেতৰ মৃত্যু হয় ১/৮/১৯৯৮ ইং তাৰিখে। তেতিয়া মই গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আইনৰ ছাত্ৰী। মই কেইদিনমান পলমকৈ শুনিছিলোঁ; তাৰ পিছত মই ছাৰৰ ঘৰলৈ গৈ পৰিয়ালৰ সকলোৰে আৰু সহধৰ্মিনী বাইদেউৰ খবৰ কৰি আহিছিলোঁ। বৰ্তমান ছাৰৰ পৰিয়ালৰ স্থায়ী ঘৰ গুৱাহাটীৰ বিৰুবাৰীত।
মোক ছাৰে অত্যন্ত মৰম কৰিছিল; কাৰণ ছাৰে শিকোৱা বিষয় সমূহত মই সদায় ভাল নম্বৰ পাইছিলোঁ। ছাৰে তেতিয়া বাণীকান্ত সোঁৱৰণী ছোৱালী হাইস্কুলৰ বিজ্ঞান বিষয়ৰ আৰু অসমীয়া বিষয়ৰ শিক্ষক আছিল। মই ১৯৭৯- ৮০ বৰ্ষত অষ্টম শ্ৰেণীত উঠিছিলোঁ। মই অসমীয়া আৰু বিজ্ঞান বিষয়ত সদায় সকলো ছাত্ৰীৰ ভিতৰত বেছি নম্বৰ মানে সৰ্বোচ্চ নম্বৰ পাইছিলোঁ।
মই সেই স্কুলত আলোচনী সম্পাদিকা হিচাপে নিৰ্বাচনত জয়ী হৈ বাণীকান্ত সোঁৱৰণী ছোৱালী হাইস্কুল, ৰিহাবাৰী, গুৱাহাটী-৮ৰ আলোচনীখন (১৯৮১-৮২ বৰ্ষৰ) সম্পাদনা কৰি উলিয়াব লগা হৈছিল। কিন্তু সেই সময়তেই মই ঐচ্ছিক গণিত বিষয়ৰ বাবে গুৱাহাটীৰ ভৰলুমুখস্থিত কালিৰাম বৰুৱা ছোৱালী হাইস্কুললৈ বদলি হৈ যাব লগা হ'ল। মই এইখন স্কুলৰ পৰা বদলি হৈ যোৱাতত কোনো শিক্ষক-শিক্ষয়িত্ৰীয়েই ভালপোৱা নাছিল। তাতোকৈ বেছি। দুখ পাইছিল উমেশ বৈশ্য ছাৰে। কিন্তু তেতিয়া বাণীকান্ত স্কুলত ঐচ্ছিক গণিত বিষয়টো নাছিল; সেয়েহে মই যাব লগা হ’ল।
মই কালিৰাম বৰুৱা ছোৱালী স্কুলত গলেও তাৰপৰাই বাণীকান্ত স্কুলৰ আলোচনীখন সম্পাদনাৰ কাম কৰিছিলোঁ। মোক এই আলোচনীখনৰ কামত
