সমাজ
১। মই-বৰ ভাবেই সৰ্বসাধাৰণৰ ঘাই চালক। গতিকে এজনক হীন বুলিলা, মানে তেওঁৰ আত্ম-অভিমান স্বৰূপ খাৰ-ঘৰত জুই দি নিজৰো মহামাৰ চিন্তিলা। কিন্তু তেওঁক ভাল বোলা, তেওঁ আৰু ভালহৈ দেখুৱাবলৈ চাব;ই তেওঁৰ বাবে, তোমাৰ বাবে আৰু সংসাৰৰ বাবেও ডাঙৰ লাভ।
২। "অধমে কেৱলে দোষ, লৱয় মধ্যমে গুণ
দোষ যত কৰিয়া বিচাৰ।
উত্তমে কেৱলে গুণ লৱয়, উত্তমোত্তমে
অল্প গুণ কৰয় বিস্তাৰ॥”
⸺নাম-ঘোষা
৩। সমাজত চলিবলৈ হ'লে, আনৰ পৰা ভাল ব্যৱহাৰ পাবলৈ বিচাৰিলে,আনে কি ভাল পায় তালৈ চকু দিবা আৰু সেইমতে চলিবা। মৌ খাব
খুজিলে মৌ-বাহ জোকাই নলবা; নিজৰাৰ পানী পিবলৈ হ'লে তাক ঘোদালি নেপেলাবা।
৪। আনক কোনো বস্তু বা ভাৱ গুজি নিদিবা; এটা বস্তু দোকানীয়ে বেচাতকৈ গ্ৰাহকে নিজে কিনিবলৈহে ভাল পায়। বেলি আৰু বতাহৰ সাধুটো কি? বতাহে গাৰ বলেৰে যিটো কাম কৰিব নোৱাৰিলে, বেলিয়ে তাক বিনয়েবে সহজে সাধিলে।
৫। হাঁহি-খং সংক্ৰামক ৰোগৰ দৰে তোমাৰ পৰা আনলৈ বাগৰি আকৌ ঘূৰি তোমালৈ আহিব। হাঁহিমুখে যেনেকৈ ৰ’দঘাই বতৰৰ দৰে নিজৰ নিচিনাকৈ আনকো ফৰকাল কৰে, গোমাঠা মুখে তেনেকৈ গোমা বতৰৰ লেখীয়াকৈ নিজৰ দৰে আনৰো মুখ-মন ওলমাই আৰু ওন্দোলাই পেলায়।
