এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বাঁহী
ফাটিপৰা দুপৰীয়া— গীতটি গাই-গাই কিয় বাউল কৰিছা
তোমাৰ পুৱাৰ তেজাল মুখ,
নিতৌ বৈ আহে কেঁচা সুঘ্ৰাণ, তুমি হাতত থূপাই ৰাখিছা
গৰখীয়াৰ সেই হাত— ফেৰ্-ফেৰীয়া পথৰুৱা সেউজীয়া।
গছভাঙি সৰি আছে পাতৰ জোন
তুমি বুটলি ৰাখিবা-বুকুৰ দুৱাৰ নুখুলিবা, জ্বলাই নথবা চাকি
উধাতু খাই সোমাব বতাহ’ ফাটি পৰা দুপৰীয়া
তিৰ্ বিৰ্ তাৰ ৰ’দালী চকুলো।
বৰষুণত তিতি বুৰি শুই আছে দীঘল শস্যৰ বাট
এইবাটেৰে ধান দাৱলৈ নাহিবা
নৈৰ দাঁতিত জোকাই নলবা-গৰখীয়া
হাত নেমেলিবা-ছিঙি নানিবা পানীৰ ভিতৰৰ পানীতৰা।
প্ৰেমৰ ভৰত ফাটি পৰা দুপৰীয়া বৈ আহিছে কেচা সুঘ্ৰাণ
তুমি বুটলি ৰাখিবা
বুকুৰ দুৱাৰ নুখুলিবা মিছাতে জ্বলাই নথবা কলিজাৰ চাকি।
ৰচনাকাল : ১৯৯৬
২৮/শস্য তেজৰ অন্য ঋতু
